Blogs
Blog

Na drie lockdowns, twee quarantaines en één corona-infectie

Plaats een reactie

We zijn drie lockdowns, twee quarantaines en één corona-infectie verder en het is eindelijk weer tijd om de studiebanken op te zoeken. Nog één week en dan starten mijn lessen. Net nu de zon begint te schijnen, iedereen vakantie heeft en reizen naar andere landen weer mogelijk zijn, begint voor mij de master. En hoeveel zin ik er ook in heb, dit voelt toch ook wel een beetje zuur.

Maar misschien maskeert het zure gevoel ook een beetje de zorgelijkheid voor de coschappen. Van mijn vrienden begin ik als één van de eersten en ik heb dan ook niet veel informatie om op voort te bouwen. Ga ik het echt wel leuk vinden? En hoe zwaar zal het zijn? Is er nog tijd voor andere dingen of ben ik echt alleen met coschappen bezig? Dingen die volgens mij door ieders hoofd spoken, maar waar niemand nog een antwoord op heeft. De whatsapp-groep is in ieder geval aangemaakt en volgende week krijgt iedereen een ziekenhuispasje en een heuse doktersjas. Dan weet je: nu is het voor het echie.

En eigenlijk is de timing misschien wel perfect. Mijn werk bij de GGD als bron- en contactonderzoeker zit erop. Met zo weinig besmettingen zijn we niet langer meer in groten getale nodig. Van het begin van de crisis tot aan het eind, heb ik mensen gebeld, slecht nieuws gebracht en hun levens uitgeplozen. Ik was op de hoogte van welke cafeetjes ik beter niet kon bezoeken en welke studentenhuizen al weken in quarantaine zaten. Ik sprak met snikkende mensen van wie familieleden net aan het virus overleden waren, maar ook met gelukkige mensen die blij waren dat ze even niet naar de schoonfamilie hoefden. Ik heb het virus zelf opgelopen en kon me daarna buitengewoon goed inleven in klachten als hoofdpijn en duizeligheid waar mensen het over hadden. En ik snapte daarna ook maar al te goed dat isolatie op je studentenkamer van 13m2 geen pretje is. Maar ik prees me gelukkig dat ik, als ik niet in quarantaine zat natuurlijk, in ieder geval op locatie mocht werken. En zo naast m’n huisgenoten toch ook nog collega’s zag. Een beetje variatie in gezichten was namelijk meer dan welkom.

Maar gelukkig is dat allemaal bijna klaar en zijn dit nu écht de laatste loodjes. Het tussenjaar was zo wel anders dan verwacht: ik ging niet op stage in Vietnam, zoals ik twee jaar geleden gepland had, maar deed een roadtrip door ons kikkerlandje. Ik ging niet werken in de horeca, maar ging lekker aan de slag bij de GGD. En nu ga ik niet in de winter beginnen met m’n coschappen maar midden in de zomervakantie.

Zuur dus? Misschien, maar als ik even doorreken heb ik hierdoor wel vakantie in februari. En weet je wat er dan is? Carnaval! En met de carnaval van 2020 in ons achterhoofd, waar toch alle ellende een flinke sprong maakte, en na de carnaval van 2021 die helemaal niet plaatsvond, wordt 2022 vast een goeie.

lees meer van anouk
  • Anouk Maassen

    Anouk Maassen is 24 en bezig met haar laatste coschap.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.