Blogs
Blog

Het leed dat bellen heet

Plaats een reactie

Ken je dat gevoel nog als kind, dat je iemand moest bellen en dat je je moeder bijna smeekte of zij dat niet voor jou wilde doen? De kapper, de huisarts, de tandarts… het ging om de simpelste dingen, maar één ding was zeker: bellen was eng! Dat gevoel bleef mij gedurende mijn coschappen een beetje achtervolgen.

getty images
getty images

Telkens als er gebeld moest worden, en pfoe dat is op een dag nogal een aantal keren, liep er een druppel zweet over mijn rug. Wat natuurlijk superraar is als je bedenkt dat we tegenwoordig zo’n beetje met onze mobiel vergroeid in onze hand de dag doorbrengen. Misschien komt het omdat je ‘whatsappend’ nog wel een paar smileys kan toevoegen aan je bericht om de ander te laten weten hoe je de boodschap precies bedoelt, al bellend zie je die uitdrukking niet. Daardoor weet ik soms niet goed of die persoon aan de andere kant van de lijn nou een grapje maakt, of wel echt bloedserieus chagrijnig is.

Hoewel het tijdens mijn coschappen nog redelijk gelukt is her en der onder wat belletjes uit te komen, moest ik er als arts-assistent op dag één natuurlijk direct al volop aan geloven. Het blijkt wel dat ik niet de enige ben die toch enige vrees voelt bij het oppakken van de telefoon, want wanneer een supervisor moet worden gebeld, spreken anderen die de desbetreffende dokter al hebben gesproken je vaak toe: ‘Hij was heel aardig vandaag.’ Of: ‘Pas maar op dit keer.’ Dan weet je een beetje hoe je zo’n gesprek instapt.

En dan kan het nog misgaan hoor… Zo had ik laatst een supervisor aan de lijn die zojuist nog vriendelijk een collega te woord had gestaan, maar bij mij kennelijk had besloten dat de emmer was overgelopen. Hij tierde dat we hem niet zo vaak meer moesten bellen. Ik was het volkomen met hem eens en wilde eigenlijk dolgraag voorstellen of we dan de rest van de avond gewoon vrolijke whatsapps naar elkaar konden gaan sturen, met smileys en al. Maar ach, angsten zijn er om te overwinnen toch? Dus heb ik hem drie minuten later nóg eens teruggebeld, omdat ik vergeten was te vragen wat ik nou eigenlijk wilde weten, omdat ik de eerste keer zo schrok van zijn tirade – en dat om 1.00 uur ’s nachts. Kijk, en als je zelfs die telefoontjes durft te plegen, dan is de kapper daarna ook geen probleem meer.

meer van Loes

coschappen communicatie
  • Loes

    Loes is anios Spoedeisende hulp. Ze heeft hiervoor een halfjaar op de gynaecologie gewerkt maar heeft haar droom gewijzigd en hoopt nu spoedarts te kunnen worden. Samen met haar vriendin Tess schreef zij het boek Poezenpraat. Lees het interview met hen daarover: Ludieke verhalen over seks en vagina's.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.