Heb een beetje vertrouwen, alsjeblieft

Een tijdje geleden heb ik mijn vliegenmasker uit mijn vorige blog – toen ik nog coronatester was – vervangen voor een headset in de backoffice van een huisartsenpraktijk. Bang dat ik een hartaanval zou missen of dat ik te veel onnodige consulten zou inplannen, begon ik vol goede moed aan mijn eerste dag. Ik kan je vertellen: na 8,5 uur bellen kon ik alleen nog maar ‘Goedemiddag, huisartsenpraktijk blabla, met Sabine’ zeggen en zelfs dat kwam niet meer verstaanbaar uit mijn mond.

Die eerste dag was ik vooral bezig met het reilen en zeilen van de praktijk te leren kennen, maar naarmate ik langer dit werk deed, begon mij iets op te vallen. Ik vraag vrijwel altijd hoe lang een bepaalde klacht al bestaat. Het antwoord kan variëren van dagen tot weken of zelfs maanden, maar eens te vaak was de reactie ‘sinds vanmorgen’. Dunne ontlasting sinds vanmorgen? Ik scroll verwoed door het dossier om te kijken welk gegeven uit de voorgeschiedenis dit telefoontje kan verklaren. Hoofdpijn sinds vanmorgen? Ik vind niks alarmerends in de lijst met episoden. Sinds vanmorgen een halve graad verhoging? Wat zegt u? Het hele gezin is niet lekker?

Mensen vertrouwen niet meer op hun lichaam. Alles moet een medische oorzaak én oplossing hebben. Vooral dat laatste eigenlijk, want als ik voorstel om het eens af te wachten met paracetamol en voldoende drinken, word ik voor gek versleten. Men betaalt toch niet voor niets zorgpremie? Hoe durf ik te zeggen dat diarree vanzelf overgaat? Weet ik wel dat ongeveer 1 op de 1000 mensen darmkanker krijgt? Dat de patiënte in kwestie 23 jaar is en haar vriend van de week buikgriep had, is volgens haar niet relevant.

Ik wil hiermee absoluut niet zeggen dat je lichaam alles zelf op moet lossen. Heb je een knobbeltje gevoeld en kan je er niet van slapen? Bel de huisarts en deel alsjeblieft je zorgen. Heb je oorpijn en wordt het eerder erger dan beter? Kom langs en laat ernaar kijken. Heb je al weken buikpijn en gaat het maar niet over, wat je ook probeert? Maak een afspraak en blijf er niet mee lopen. ‘An apple a day keeps the doctor away’ gaat niet oneindig op. Soms is er echt wat aan de hand!

Wat ik wel wil zeggen, is dit: heb een beetje vertrouwen in jezelf, in je lichaam. Blijf logisch nadenken en doe wat je moeder vroeger deed: maak soep, rust uit, neem zo nodig een paracetamolletje. De gouden regel blijft staan: wordt het erger en maak je je zorgen? Bel. Voor advies, voor een afspraak, voor geruststelling; het maakt mij niet uit. Vergeet alleen niet dat zelfs het gezondste lichaam weleens wat heeft. Dat mag en dat is oké.

P.S. Je oma belde naar de huisarts vandaag om medicatie te bestellen. Bel haar eens, wil je? Niet om uit te leggen hoe de receptenlijn werkt, dat weet ze wel, maar om te horen dat ze een nieuw lied op de piano heeft geleerd, dat de kat weer een muis had meegenomen, dat de buurvrouw gaat verhuizen en dat ze jullie zo mist. Leuk mens, je oma.