Blogs
Blog

Eenzaamheid

1 reactie

Een poosje terug, tijdens de eerste coronagolf, zag ik een oudere man op de spoed. Destijds hadden we nog niet de sneltest tot onze beschikking, maar deze man had koorts, was aan het hoesten en voelde zich niet fit. Al met al: sterk verdacht voor corona. Tevens zagen de resultaten van zijn bloedgas en longfoto er niet al te best uit. Er was geen familie met hem meegekomen, dus ik besloot het slechte nieuws toch maar direct aan hemzelf te vertellen. Toen ik in pak naast zijn bed zijn hand vastpakte om hem te vertellen wat de resultaten van onze bevindingen waren, kwam er weinig reactie. Ik vroeg hem wat het met hem deed, en hij zei me: ‘Ik ben blij, het is eindelijk mijn tijd.’ Hij had kennelijk een eenzaam bestaan geleid sinds zijn vrouw een paar jaar geleden overleden was, en zijn enige zoon had hij op tragische wijze verloren aan een ongeluk en nog geen week geleden moeten begraven. Verder had hij geen familie. Deze eenzaamheid raakte mij. Ik probeerde mij voor te stellen dat er op je oude dag niemand, maar dan ook niemand, meer is die voor je zorgt, die naar je omkijkt, helemaal niemand. Het lukte mij niet eens goed om me die voorstelling te maken. Dit gevoel moet zo overweldigend eenzaam en alleen voelen, dat deze man de dood als een warm bad verwelkomde.

Na de eerste golf ben ik deze man eventjes vergeten, ging hij op in de wolk van vage herinneringen die ik aan al mijn patiënten heb. Laatst, heel plotseling, was hij er weer, die herinnering. We zitten inmiddels in de tweede golf. En ook dit keer kreeg ik weer een schrijnend voorbeeld te zien van hoe eenzaamheid soms te werk gaat. Een oudere dame in dit geval, die ergens corona heeft opgelopen, maar zo weinig bezoek kreeg dat niemand doorhad dat ze zo ziek was. Dat bracht het besef hoeveel eenzaamheid er eigenlijk om ons heen is naar boven. Bijna dagelijks ben ikzelf omringd door lieve mensen. Als je zelf niet in eenzaamheid leeft is het heel makkelijk om je ogen er grotendeels voor te sluiten. Maar helaas is het overal om ons heen. Juist tijdens deze coronacrisis is het dus belangrijk om een beetje op elkaar te ‘passen’. Kijk eens om je heen: kun jij wat doen tegen eenzaamheid?

lees meer van Loes
  • Loes

    Loes is anios Spoedeisende hulp. Ze heeft hiervoor een halfjaar op de gynaecologie gewerkt maar heeft haar droom gewijzigd en hoopt nu spoedarts te kunnen worden. Samen met haar vriendin Tess schreef zij het boek Poezenpraat. Lees het interview met hen daarover: Ludieke verhalen over seks en vagina's.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.