Blogs
Blog

Diepe wond

getty images
getty images

Daar zit hij, snijverwonding opgelopen op het werk. Net als vorig jaar. En het jaar daarvoor. Maar nu toch anders, begrijp ik later. Net voor ik hem ga zien, scrol ik nog even door zijn dossier. Recente opname vanwege alcoholintoxicatie. Vooroordeel.

Half in het Engels en half in het Nederlands, ondersteund met handgebaren en beeldmateriaal, kom ik te weten wat er precies is gebeurd en wat er al wel en nog niet met de wond is gedaan. Met een routinematig ‘Heb je nog vragen?’ probeer ik het consult af te ronden, om daarna de hechtspullen te gaan verzamelen.

‘Nee, nee, alles goed’, zegt hij. Ik draai me om en verlaat het door gordijnen gecreëerde kamertje. ‘Eh, dokter...’ Als ik m’n gezicht weer aan zijn kant van de gordijnen laat zien, voel ik een kleine aarzeling bij deze jongeman. Zijn handen gespannen gevouwen, zijn ogen vochtig. Die zag ik niet aankomen. Ik neem een krukje en kijk hem vragend aan. Dan komt het verhaal, niet vloeiend, maar goed genoeg om het te kunnen begrijpen. Over zijn overleden moeder, waar hij geen afscheid van heeft kunnen nemen, omdat hij hier in Nederland was. Over hoe het voor hem als te laat voelde om pas na haar overlijden terug te gaan naar zijn geboortegrond. En over nu, nu alles weer doorgaat zoals voorheen, maar toch zo anders. Over hoe zijn handen geld verdienen, zonder dat zijn hoofd erbij is. En over hoe alleen hij zich voelt, ondanks alle mensen om hem heen. Ik weet niet goed wat te zeggen, maar dat geeft niet, want hij vraagt vooral te luisteren. Enkele minuten maar. Misschien wel de belangrijkste minuten die ik tot nu toe op een krukje heb doorgebracht.  

Met enige aanwijzingen hecht ik zijn wond. Die op zijn arm tenminste. Want zijn grootste wond, die kán ik niet hechten. Zelfs de tijd kan dat slechts minimaal. We schudden elkaar de hand. Hij kijkt me recht in de ogen. ‘Bedankt’, zegt hij, ‘voor…’ Weer tranen in zijn ogen. ‘Bedankt.’ En weg is hij. Verder met zijn toekomst, die ongetwijfeld anders is dan hij zich had voorgesteld. En ik? Ik vervloek mijn vooroordeel en neem me voor: luister!

lees ook

coschappen arts-patiëntrelatie hechten
  • Trude

    Trude is recent afgestudeerd en werkt nu als arts-onderzoeker Kinderneurologie. Nog regelmatig blikt ze terug op haar coschap-ervaringen.  

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.