Blogs
Blog

De witte jas

Plaats een reactie
Hollandse Hoogte | Frank Muller / Zorginbeeld
Hollandse Hoogte | Frank Muller / Zorginbeeld

Vandaag gaan we de witte doktersjassen regelen die we binnenkort in ‘het ziekenhuis’ gaan dragen. Soms wordt er een maat toegewezen door een medewerker van de linnenvoorziening aan de hand van je lengte, maar deze keer niet.

In de kamer hangen de rekken vol met kleding die je zelf mag passen; broeken, polo’s, vesten, korte en lange jassen in allerlei maten en uitvoeringen voor verschillende afdelingen. Na het dragen van labjassen tijdens de practica in de bachelor, zien de doktersjassen er erg aantrekkelijk uit. De coschappen gaan nu echt beginnen!

Sinds kort is er zelfs een verschil tussen dames- en herenkleding. De damesjas is wat korter dan het herenmodel en getailleerd. De jas sluit goed aan en zorgt ervoor dat ik me zelfverzekerd voel. Ik geef mijn maat door en een week later haal ik met een glimlach de jas uit de kledingautomaat. Als brave co begin ik gretig al mijn spullen in de zakken te stoppen. Daarna hoeft de jas alleen nog maar dicht met de drukknoopjes. Zodra ik halverwege ben, verdwijnt de glimlach van mijn gezicht. De getailleerde jas ziet er mooi uit maar door de volle zakken zit de jas nu erg strak en krijg ik de onderste knoopjes niet meer dicht! Ik voel me net een pakezel en met enige twijfel loop ik naar de afdeling.

Als ik de artsenkamer binnenkom, is er een discussie gaande. ‘Kijk, zij heeft hetzelfde probleem’, zegt de anios terwijl ze mijn kant op wijst. Als ik de kamer rondkijk, zie ik dat bij geen enkele dame de onderste knoopjes dicht kunnen. Sommige verpleegkundigen hebben hun damesjas zelfs al voor het herenmodel ingeruild. Uit alle macht proberen we de knoopjes dicht te drukken. Het lijkt te lukken maar zodra we een stap richting de deur zetten, springen ze alweer open. Eigenlijk moeten we er wel om lachen en het ijs op mijn eerste dag als coassistent is gebroken.

Omdat de superviserend specialist haar jas open heeft hangen vanwege haar zwangerschap, vallen onze halfopen jassen gelukkig niet op tijdens het lopen van de ochtendvisite. Als we klaar zijn, gaan de anios en ik direct naar de linnenvoorziening. ‘Doe toch maar een maatje groter’, zeg ik terwijl ik alle spullen al uit mijn jaszakken haal. De anios doet hetzelfde. Met een zucht van verlichting trekken we de ruimere jassen aan. Al mijn spullen passen er in en de knoopjes gaan dicht. Met z’n tweeën lopen we weer terug naar de afdeling. Blij met onze grote, lange witte jassen.

lees ook van Evy

coschappen
  • Evy

    Evy is zesdejaars coassistent en schrijft over de bijzondere en mooie momenten die ze meemaakt in de gezondheidszorg.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.