Blogs
Blog

De simpele coassistent

Plaats een reactie

Als je een beetje bent zoals ik, dan heb je bewust volop genoten van je studententijd, omdat je weet dat het na de bachelor gedaan is met de pret: de coschappen beginnen. Met een mengeling van enthousiaste en angstige gevoelens zul je hiermee starten. Maar je bent er klaar voor. Nu begint het echte werk.

Hollandse Hoogte
Hollandse Hoogte

De eerste dag op de afdeling ben je al volop termen aan het opzoeken uit je notitieboekje. De arts heeft vriendelijk gezegd dat je alles moet vragen wat je niet begrijpt, maar dan zou je hem continu moeten onderbreken. Je voelt je nu een beetje leeghoofdig aan het begin, maar je bent er zeker van dat je er met genoeg nieuwsgierigheid en assertiviteit wel komt.
Met deze voornemens probeer je deel te nemen aan het gesprek van de arts-assistenten. Het gaat over het promotieonderzoek van een collega. ‘Waar gaat het onderzoek eigenlijk over?’
Zonder je er bewust van te zijn markeert deze vraag het einde van het leven zoals je het gekend hebt. Zoals je je net nog de leeghoofdige co voelde, bedenk je nu dat je tijdens je bachelor al aan een tienjarenplan had moeten beginnen.
Terwijl de anios vertelt over de noodzaak om te promoveren voor een opleidingsplek en het gebrek aan tijd dat je hiervoor hebt, zakt de moed je steeds dieper in de schoenen. Honderden vragen spoken door je hoofd: Promoveren? Moet ik zelf een onderzoek schrijven of word ik hiervoor gevraagd? Moet ik nu al reclame maken voor mijzelf bij de professor? En bij welke professor dan? Zou ik nu al moeten weten waarin ik me wil specialiseren om te weten waarin ik wil promoveren? Ik ben nota bene nog steeds de start van mijn coschappen aan het verwerken!

Als je thuiskomt heb je het gevoel alsof je vijftien jaar ouder bent. Ineens moet je denken aan hoe jouw leven er over vijf jaar uit hoort te zien in plaats van alle coschappen, zoals gepland, dag voor dag te nemen. Ergens word je er ook een beetje ongelukkig van; de gedachte dat goed zijn in wat je doet en het met passie doen, minder belangrijk is dan een promotieonderzoek. Dat zou toch genoeg moeten zijn om te bewijzen dat je een opleidingsplek verdient? Maar tegenwoordig werkt de wereld blijkbaar niet meer zo, en als je dit aankaart bij een specialist,  luidt de reactie steevast: ‘Promoveren moet je doen omdat je het leuk vindt, niet omdat het moet!’ Maar laten we nou eerlijk zijn: hoe groot is de kans dat je cardiothoracaal chirurg wordt als je geen enkel onderzoek op je naam hebt staan? De wereld van de geneeskunde wordt steeds competitiever en het wordt steeds moeilijker om jezelf te onderscheiden van de rest. Daarom wordt dit spelletje gespeeld; het spelletje waarvan je tijdens de bachelor niet eens de spelregels krijgt uitgelegd. Maar wat kunnen wij, als simpele coassistenten, hieraan doen? Je wilt niet achterblijven bij de rest, dus zijn wij dan niet genoodzaakt om toch deel te nemen?

meer van yam

  • May

    May schrijft over haar coschappen, en hoopt de ongemakkelijke en soms wat pijnlijke momenten die elke co ervaart te kunnen vertalen naar bemoedigende en leuke verhalen.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.