De blije co

Als er één collega vervelend is, is het wel de blije co. De blije co vindt alles leuk. De blije co werkt zonder problemen over, terwijl jij weemoedig aan je vrienden denkt. De blije co heeft geneeskunde als roeping en is altijd positief. Laten we even eerlijk zijn. De perfecte, blije co is vreselijk irritant. Want geneeskunde is prachtig, maar soms is je coschapdag gewoon heel vervelend. Daarom hier: alles wat de blije co niet zegt over coschappen.

Coschappen zijn vaak enorm frustrerend. Je hebt net drie zelfreflecties geschreven en komt erachter dat er nog een sterkte-zwakteanalyse bij moet. Na wekenlange training kun je eindelijk om 6.00 uur opstaan, maar het computersysteem van het ziekenhuis is gecrasht waardoor de hele ochtendpoli vervalt. Jij staat met je ok-klompen klaar, maar met jou drie semiartsen waardoor jij aan het kortste eind trekt en in de koffiekamer belandt.

Op de gemiddelde coschapdag gaan er ook dingen fout. Die deur waar je voor het volledige multidisciplinaire overleg tegenaan loopt omdat je de knop ‘deur openen’ niet zag. De koppen koffie die snel door je witte jas geabsorbeerd worden in plaats van door de artsen die subtiel hintten koffie te halen. De koffie die je überhaupt niet had willen halen. De patiënt die op je vraag ‘kunt u uw tanden laten zien?’ antwoordt ‘mijn gebit ligt thuis’, waarbij jij je natuurlijk afvraagt waarom je dat nog niet opgemerkt had en je collega het intussen besterft.

Door je coschappen zie je je vrienden minder dan je collega’s. Helaas kun je in tegenstelling tot je vrienden je collega’s niet uitkiezen. Het is dus te hopen dat ze gezellig zijn. Dat is nog niet makkelijk. Een saaie collega maakt dat het uren staren naar je computer nog een paar steentijden langer lijkt te duren. Een te leuke collega is ook niet handig, want die leidt af van het werk. Ook al wil je graag met iedereen superproductief, proactief, vloeiend samenwerken, de praktijk is soms gewoon anders.

En geef nou toe, af en toe is het ook weleens lekker om daar eens heel hard over te zeuren. Gelukkig zijn er genoeg lotgenoten die exact hetzelfde hebben meegemaakt. Zeur niet bij de blije co, want die ziet alles door een roze bril. Roze is een mooie kleur, maar als de werkelijkheid grijs is, mag dat soms ook best gezegd worden. Zonder mindere momenten geen hoogtepunten. En die zijn er ook genoeg.