Blog Mona - Het begin van het einde

Na zovéééééél jaar hard studeren en coschappen lopen is het einde in zicht!

Ik kan het niet geloven, ik ben er bijna, over een paar weken krijg ik mijn bul. Ik krijg vlinders in mijn buik bij de gedachte dat ik mijn studie bijna heb afgerond. Na zeven jaar heb ik het helemaal gehad met het studentenleven. Het liefst zou ik nu al mijn coassistent-UMC-pasje ritueel verbranden. Ik wil graag werken en alles wat ik tot nu toe geleerd heb nog verder uitbreiden in de praktijk. Ik wil iets nieuws, ik wil eindelijk dokter zijn!

Dokter zijn, wat betekent deze nieuwe stap in mijn leven? Als we dit nou evidencebased bekijken is mijn prognose ongunstig. Een op de vijf arts-assistenten in opleiding voldoet aan de criteria voor een burn-out. Het suïciderisico in deze beroepsgroep is verhoogd, met een relatief risico van 1,1 tot 3,4 onder de mannelijke artsen en 2,5 en 5,7 onder de vrouwelijke. Alcoholmisbruik komt frequenter voor onder artsen dan in de algemene bevolking, in het bijzonder onder vrouwelijke artsen. Nachtdiensten, langer dan 4,5 jaar bij vrouwen die nog niet zwanger zijn geweest, verhogen het risico op borstkanker. Naast deze medische statistieken maakt de voorgestelde eigen bijdrage voor de specialisatie mijn toekomst perspectief er ook niet beter op.

En toch heb ik er ontzettend veel zin in! Ondanks de spataderen in mijn onderbenen als gevolg van lang staan en veel lopen in het ziekenhuis, zal ik een gat in de lucht springen als ik mijn bul krijg. Ondanks mijn vitamine-D-deficiëntie door tekort aan vakantie- en vrije dagen, zal ik me als een zonnetje voelen op die grote dag. Want de negatieve statistieken wegen niet tegenop de dagelijkse wonderen en voldoening die ik afgelopen jaren heb ervaren in het ziekenhuis. Dus geen begin van het einde, maar op naar een begin van een nieuw begin! 

Mona

Meer blogs van Mona