Blog Jane - Chirurgisch genot

Op de chirurgische polikliniek voor ingrepen zie je klein leed dat snel verholpen kan worden. De gemiddelde poli bestaat uit ingegroeide teennagels, lipomen, moedervlekken en carpaletunnelsyndromen. Als coassistent kun je hier vooral veel oefenen met hechten.

De volgende patiënt is een jonge man met een pijnlijk probleem; een atheroomcyste in zijn liesstreek. Hij springt op de behandeltafel, trekt zijn broek naar beneden en laat het euvel zien. Een forse, gespannen zwelling wordt zichtbaar. ‘Dat gaan we eens even ontlasten!’, roept de chirurg in opperbeste stemming. Allereerst spuit hij een aantal milliliter lidocaïne in. De verpleegkundige kijkt mij met verschrikte ogen aan. Gebarend en liplezend probeert ze subtiel duidelijk te maken dat ik zeker een meter achteruit moet stappen. Uit ervaring weet ze dat het geringste prikje al een explosie kan veroorzaken.

Aangezien het een abces is, is het zeer lastig te verdoven en zal de patiënt alsnog pijn gaan voelen. We leggen de blauwe, steriele doeken over de patiënt, de verpleegkundige stelt de lamp in en de chirurg zet de eerste snee. Er stond duidelijk veel spanning op, want de romige pus stroomt naar buiten. Direct stijgt de typische, doordringende geur op van het ontstoken talg. ‘Aah’, zegt de chirurg, ‘surgeon’s delight’. Terwijl ik een mantra in mijn hoofd opdreun – ‘adem door je mond, schakel je geur uit, adem door je mond’ – vergaat de patiënt van de pijn. Zoals gezegd is het niet volledig te verdoven. Daarbij voel je de gêne van de jonge man om zijn probleem. 

Met empathie kijk ik naar zijn gezicht om hem een meelevende blik toe te zenden. Op dat moment kijkt de patiënt naar mij op en wurmt zich uit zijn met pijn verwrongen gezicht. Zijn mimiek verandert en met een grijns geeft hij me een knipoog: ‘Nou dokter, die leuke assistente van u verzacht gelukkig wel de pijn’. Op dat moment draaien zijn ogen naar boven, trekt hij lijkbleek weg en valt zijn hoofd naar achteren.

De mantra in mijn hoofd is abrupt gestopt. Ben ik in een slechte soapserie beland? Dit lijkt wel de perfecte inleiding van een bouquetreeks! O nee, dit is de bizarre wereld van het ziekenhuis. Terwijl we de operatietafel haastig in Trendelenburg zetten en de benen van de patiënt de lucht ingooien, pak ik de naald van de chirurg over om te hechten. Ondanks de gênante situatie bedenk ik me met een inwendige glimlach dat ik deze patiënt gelukkig ook in de echte wereld zonder lidocaïne een moment van zijn pijn heb kunnen verlossen. 

Jane

Meer blogs van Jane