Blogs
2 minuten leestijd
Blog

Blog Greetje - Communicatieproblemen

Plaats een reactie

Communicatie is misschien wel het belangrijkste probleem in dit ziekenhuis. Het laboratorium heeft bijvoorbeeld een interessante manier van communiceren. Om malaria aan te tonen in het bloed vraag ik een dikke druppel aan, een blood film. Een laboratoriummedewerker bekijkt onder een microscoop of er malariaparasieten in het bloed te zien zijn. Als het meezit is dit een van de capabele medewerkers en niet de collega die zakjes gin onder het werk opslorpt. Het aanvraagbriefje komt terug met een handgeschreven uitslag. Er staat in hanenpoten ofwel ‘NMP’ ofwel ‘MPS’: No Malaria Parasites versus Malaria Parasites Seen. Met een beetje geluk worden er achter MPS nog wat plussen gezet en kan je daaruit destilleren of je patiënt wel of geen malaria heeft.

De patiëntenstatus is hier een vodje papier waarop elke dag iets nieuws geniet wordt zoals labwaarden of tensiemetingen. Als er geen nietjes zijn, wordt er een pleister gebruikt om de papiertjes bijeen te houden. De handschriften in de status zijn zoals we wel een beetje gewend zijn in Nederland niet of nauwelijks te lezen.

Voor het afnemen van de anamnese krijg ik hulp van een patient attender die voor mij vertaalt. Hoewel ik een taalcursus Chichewa heb gevolgd, behoren woorden als loze aandrang en nachtzweten nog niet tot mijn Chichewa-vocabulaire. En zelfs als de taalbarrière meevalt en de patiënt een beetje Engels spreekt, kan ik nog niet bouwen op de anamnese. Het standaardantwoord is: feeling better, no complaints today, I want to go home. Een ziekenhuisopname kost namelijk geld en moet cash worden afgerekend. Een groot probleem voor de meeste patiënten en hun families.
Het grootste struikelblok ervaar ik echter in de opdrachten naar de verpleegkundige.

Ik ben bezig met een drukke zaalvisite op de female ward. Als ik even naar de balie loop voor een nieuw decursusvel, hoor ik op een zijzaal een patiënte kreunen. Dit klinkt niet goed. Ik vraag de verpleegkundige Godfry om bij deze patiënte vitals op te nemen. Ik ga snel verder met de visite. Anderhalf uur later kom ik bij de kreunende patiënte. Het is een 29-jarig meisje opgenomen met de diagnose meningitis. Ze heeft een verminderd bewustzijn en steunende, snelle ademhaling. Haar ogen puilen uit de kassen. Mogelijk is er verhoogde intracraniële druk. Haar pols voel ik nog maar heel zwak. Ze kreunt onverstaanbare dingen. Ik roep Godfry hoe het zit met haar vitals. Hij zegt zonder blikken of blozen dat hij geen bloeddruk meer kon meten. Op de vraag waarom hij dit niet aan me heeft teruggerapporteerd, glimlacht hij beleefd. Het meisje sterft omringd door haar familie.

Greetje                                      

Meer blogs van Greetje

beeld: auteur
beeld: auteur
coschappen tropengeneeskunde communicatie anamnese Malawi ontwikkelingslanden
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.