Ben jij de beste?

Geneeskunde studeren is een makkie. Het begint al aan de poort; decentrale selectie tijdens je eindexamenperiode. Zit je al in de stress voor je examens, moet je nog een halve Gray’s Anatomy uit je hoofd gaan leren en een of ander communicatietoets afleggen.

Dan ben je eindelijk binnen. Handpicked; want je bent goed. Welkom bij de reis van je leven. Hoe is het mogelijk om zoveel stof in vijf weken te proppen in werkgroepen en hoorcolleges? In het begin lees je nog braaf alle leerboeken en plichtsgetrouw koop je die ook. Totdat je ontdekt dat ouderejaars de sleutel zijn tot meer geld op je bankrekening en meer tijd voor leuke dingen: JOHO, SlimStuderen-boekjes. Ja sjaarzen, die boeken koop je toch niet. De wereld gaat voor je open. Sociale commitments, borreltje, commissies omdat je niet de hele tijd bezig wilt zijn met je studie en je nieuwe mensen wilt leren kennen. Staat ook nog eens leuk op je cv.  Daar letten ze op toch, als je in opleiding wilt later?

Je wordt gepusht. Niet alleen door je opleiding om te excelleren, maar ook door je medestudenten. Iemand doet een bestuursjaar, iemand anders doet honours, weer iemand anders wil cum laude gaan slagen. En alles wat jij wilt doen is slapen. Al die berichten in de media maken je ook niet gelukkig; over een krappe arbeidsmarkt en werkloosheid onder basisartsen.

 Ja, iedereen heeft straks als ie afgestudeerd is hetzelfde diploma. Iedereen heeft geneeskunde gestudeerd. Wat onderscheidt jou van de rest? Waarom zouden we voor jou specifiek moeten kiezen, vragen ze dan bij je sollicitatiegesprek. Ben jij de beste? Dan schuif je je cv onder hun neus. Buitenlandervaring, onderzoekservaring, commissies gedaan, werkervaring binnen de zorg. Het complete pakket. Perfect voor deze specialisatie. Stempel erop, en je mag doorstromen in je opleiding. 

Eenmaal in opleiding merk je dat je het toch niet leuk vindt. Je bent overwerkt, moe, en wordt achtervolgd door coassistenten die beoordelingen van je willen. Tot aan de wc toe.

En dan, uiteindelijk, blijk je een megaburn-out te hebben en de verkeerde specialisatie te hebben gekozen.

Wat. Is. Erger. Dan. Dat.

Ik zie zoveel medestudenten dingen doen die ze niet leuk vinden, ‘voor hun cv’. En ik zal geen hypocriet zijn; ik heb dat ook een tijdje gedaan. Tot ik een helder moment had. Blind om je heen grijpen en alles doen wat op je pad komt is makkelijker dan nee zeggen. Iemand zei ooit eens tegen me: een boom groeit niet als hij niet gesnoeid wordt. Soms moet je nee zeggen, om te kunnen groeien en je eigen mentale gezondheid te bewaken. Twee bijbaantjes, onderzoek erbij, coschappen lopen, nog een tweede master, weet ik veel wat nog meer. Stop. Ontdek jezelf, ontwikkel jezelf, kijk met coschappen wat je leuk vindt en waar je blij van wordt. En kies dat. Zodat je, als je de eed aflegt met ‘dat beloof ik’, weet dat je dat ook aan jezelf belooft.