Gun patiënt zijn einde (10)

Ethisch gezien vind ik het van groot belang dat de patiënt zijn autonome recht kan laten spreken en reanimatie kan weigeren zoals beschreven in de Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst (MC 23/2011: 1470).

De wens om niet gereanimeerd te worden kan nu niet kenbaar gemaakt worden. Een niet-reanimerenpenning aan een ketting wordt vaak niet opgemerkt.

Het zou daarom mogelijk gemaakt moeten worden om een chip te implanteren met persoonlijke gegevens zoals een korte anamnese, medicijngebruik, eventueel pacemaker, allergie, bloedgroep, donorregistratie, aangevuld met een niet-behandelverklaring zoals: ik wil niet gereanimeerd en/of ik wil niet beademd worden (NR/NB).

Deze chip kan uitsluitend worden gelezen met een bijbehorende afleesscan om oneigenlijk gebruik te vermijden. Ook moet het mogelijk zijn om gegevens te updaten.

Het mes snijdt aan twee kanten: een ambulancedienst ziet meteen de medische gegevens van de patiënt en kan deze doorsturen naar de SEH. Ambulancemedewerkers zien of desbetreffende patiënt wel of niet gereanimeerd wil worden.

Vraagstelling vanuit de gezondheidszorg omtrent donorregistratie wordt vergemakkelijkt, bovendien is meteen duidelijk of patiënt wel of geen orgaandonatie wenst. Belastende gesprekken met de familie over donorregistratie worden zo vermeden.

En last but not least: de autonomie van patiënt wordt in acht genomen. Mensen kunnen zelf aangeven wat zij wel of niet wenselijk vinden.

De patiënt wordt snel en efficiënt geholpen. Van groot belang bij elk individueel geval maar zeker ook bij rampen, bij ongevallen met veel slachtoffers en bij grootschalig geweld zoals een terroristische aanslag. Met name dan is het van groot belang dat men adequaat handelt zonder speurwerk waarbij kostbare momenten verloren gaan.

Medische missers worden ook vermeden, omdat onmiddellijk is te zien of er sprake is van een allergie en medicijngebruik, zodat er geen medicijnen worden toegediend met nadelige of zelfs noodlottige gevolgen.

Tilburg, september 2011

Ineke van Pelt, filosofisch consulent

• Meer brieven