Gun patiënt zijn einde (4)

Goed van Van Engelen dat hij deze materie ter discussie stelt (MC 23/2011: 1470).

Die stervensbegeleider bestaat al: de eigen huisarts. Zeker op het (verstedelijkt) platteland begeleiden veel huisartsen hun eigen patiënten in deze fase, ook buiten kantooruren. Maar de eigen huisarts is ook wel eens een weekend weg: dan komt de grootschalige dienstenstructuur in beeld. En die staat onder grote druk omdat veel mensen daar om oneigenlijke redenen gebruik van maken. Dat kan ten koste gaan van mensen die meer aandacht en tijd behoeven dan ze soms kunnen krijgen: de genoemde groep. Zet een financiële rem op het oneigenlijke gebruik van de diensten en er is weer meer tijd, aandacht en zorg voor deze fragiele populatie.

Verder wil ik vermelden dat het protocol de ambulancemedewerker verplicht tot reanimeren tenzij er een beschikking is dat de patiënt dat niet wil. Of de eigen huisarts moet ernaast staan en zeggen dat hij weet dat deze verklaring er is. Als de dienstdoende huisarts vindt dat het beter is niet te starten bij een hoogbejaarde persoon, dan is dit voor het ambulancepersoneel geen reden om van reanimatie af te zien. Als omstanders/familieleden weten dat patiënt dit niet wilde (hoewel er niets op schrift staat) dan moet er toch gestart worden.

Er valt dus nog veel te verbeteren aan deze protocollen.

Boxmeer, juni 2011

Ton Jansen, huisarts

Meer brieven