Beide ouders informeren – ook bij intake (2)

De uitspraak van het tuchtcollege over het informeren van beide ouders van een kind dat met spoed een crisisopname kreeg, irriteert mij (MC 21/2011: 1338). Opnieuw wordt een zorgprofessional aangeklaagd, omdat hij het verzuimd had om toestemming te vragen aan alle gescheiden gezagsvoerders van het minderjarige kind voor een noodzakelijke behandeling.

Het moet warempel toch ook niet gekker worden in Nederland. Het lijkt wel de omgekeerde wereld:

Ouders gaan op een beroerde manier uit elkaar, waardoor er geen redelijk overleg meer mogelijk is over de noodzakelijke zorg voor de kinderen. Die worden de dupe van deze scheiding. Zij kunnen hier fysiek en psychisch ziek van worden.

Deze klachten komen vervolgens op het bord van de zorgprofessional, die het maar moet oplossen.

De zorgprofessional moet dan achterhalen hoe de gezagsverhoudingen liggen in een moeilijk benaderbaar gezagsregister (Ik heb het onlangs moeten doen: wat een tijdsintensieve en kostbare klus. Alsof ik niets anders te doen heb.)

En als deze zorgprofessional dit nalaat te doen, wordt hij door dezelfde ouders ‘genageld’ met een klacht bij het tuchtcollege. En die laatste instantie doet dit ‘nagelen’ nog eens dunnetjes over.

Waarom worden deze ouders niet aangesproken op de verantwoordelijkheid voor de zorg voor hun kinderen? Waarom moet de zorgprofessional dit doen? Het is werkelijk de idiotie ten top.

Ik neig ertoe om kinderen van gescheiden ouders maar niet meer tot mijn spreekkamer toe te laten voordat ik van beide gezagsvoerders een toestemmingsformulier onder ogen heb gezien met een watermerk op echtheid.

KNMG, NVK, politiek, wanneer gaan wij gescheiden ouders eens aanspreken op hun verantwoordelijkheid in de zorg voor het minderjarige kind in plaats van dit af te schuiven op de professional? Wanneer stoppen we met de pampercultuur in Nederland?

Hardenberg mei 2011

A.R. Verhage, kinderarts