Bang voor de klagende patiënt

Ook ik maakte, net als Ineke Dolmans, een tuchtzaak mee (MC 2011/24: 1516). De partner van mijn klaagster wilde mee in de spreekkamer. Ik stond dat niet toe omdat ik de claim van de verzuimende werknemer (‘de reden dat ik mijn werk niet doe, is gelegen in een ziekte’) los van sociale beïnvloeding wilde onderzoeken.

Dat leverde een klacht op bij de tuchtrechter waar ik voor vrijgesproken ben. Maar de tuchtrechter bedacht nog een andere klacht. Namelijk dat ik geen loonwaarde had mogen aangeven. Dit was dus geen klacht van de klager; dit had de tuchtrechter zelf bedacht. En daar ben ik wel voor veroordeeld. Ook in hoger beroep.

Ik sus me met de gedachte dat deze uitspraak voor de beroepsgroep van bedrijfsartsen wel belangrijke jurisprudentie oplevert.

En om zo’n jaren durende procedure dragelijk te houden: breed bespreken, er wat van leren en beseffen dat je je best hebt gedaan.

Houten, juni 2011

Roel Melchers, bedrijfsarts