Meedoen: een curatief doel (2)

NVVG-voorzitter Han Hullen geeft de visie van minister Kamp op participatie en sociale wetgeving weer en accepteert die als vaststaand en bindend (MC 13/2011: 825). Participatie is daarin regulier werken en de sociale wetgeving mag daarvoor als pressiemiddel worden gebruikt. De zinsnede ‘iedereen die een uitkering heeft of dreigt te krijgen’ drukt de mentaliteit achter die visie uit. Uitkering is bijna een vies woord. Liefdadigheid jegens zwakken en zieken bestaat al sinds de middeleeuwen. Sociale wetgeving probeerde vanaf eind negentiende eeuw de willekeur en vaak vernedering te vervangen door zelfopgebouwde rechten, met de erkenning dat zelf verdienen soms onmogelijk is.

Verderop is Hullen genuanceerd en betreurt hij de bezuinigingen op aangepast werk en re-integratie en de algemene verharding van wetgeving jegens chronisch zieken. Maar dat is nu juist de essentie van de politieke visie van de laatste tien à twintig jaar en gevolg van de demonisering van deze doelgroep.

Vreemd dat Hullen het verzekeringsgeneeskundig protocol Participatiegedrag niet noemt. Het heeft inmiddels al kracht van wet. Het protocol was in de ogen van de twee deelnemers vanuit patiëntenorganisaties en hun klankbordgroepje (waarin ondergetekende) van een te harde lijn. Ook daarin is participatie (= werken) de enig zaligmakende en toelaatbare rol in de maatschappij. Dat diverse onderzoeken aantonen dat de autonomie van veel ziekteprocessen de belangrijkste determinant voor uitval op langere termijn is, werd steeds weggemoffeld; alles was al dan niet verwijtbaar herstelgedrag van patiënt.

Hullen pleit voor een keten van behandelaars en bedrijfs-/verzekeringsgeneeskundigen. Binnen het UWV is al geen functionerende samenwerking tussen artsen, arbeidsdeskundigen en overige functionarissen (bijvoorbeeld termijnen tussen beoordelingen en daarmee de beschikkingen op achterhaalde onderzoeken worden soms ver overschreden, ook bij progressieve ziekten of maligniteit). Aan het eigen functioneren valt dus nog veel te verbeteren!

Amsterdam, april 2011

Gerard M. Dikkenberg, arts niet-praktiserend

• Meer brieven