UMC’s krijgen zware patiënten uit B-segment

Complexe patiënten uit het B-segment van de DBC’s worden vooral in UMC’s geholpen. Perifere ziekenhuizen krijgen met name patiënten met minder risico’s te behandelen. Dat blijkt uit onderzoek van de Groningse huisarts in opleiding Marijke Olthof.

Zij verzamelde van 399 B-segment-DBC’s (electieve, eerste gewrichtsvervanging van de heup) uit een academisch ziekenhuis, 224 DBC’s uit een STZ-ziekenhuis (Stichting Topklinische Ziekenhuizen) en 153 DBC’s uit een perifeer ziekenhuis gegevens over geslacht, leeftijd, opnameduur, complicaties, het aantal nevendiagnosen en ASA-score. Van deze patiënten werd de DBC geopend in de jaren 2006 tot en met 2008. Leeftijd, ASA-score en het aantal nevendiagnosen gaven een indruk van de zorgzwaarte van de gemiddelde patiënt in het ziekenhuis.

Uit de analyse van al die gegevens blijkt dat zowel het aantal nevendiagnosen als de ASA-score van patiënten in het academische ziekenhuis significant hoger is dan in de twee niet-academische ziekenhuizen. Olthof: ‘Gereguleerde marktwerking, in de vorm van A- en B-segment-DBC’s, leidt inderdaad tot een oneerlijke verschuiving van relatief minder gezonde patiënten van perifere naar academische ziekenhuizen.’ Ze vindt dat onwenselijk. ‘Dat zou kunnen leiden tot langere wachtlijsten in academische ziekenhuizen. Academische ziekenhuizen zijn er uiteraard voor de zwaardere en moeilijke gevallen, maar het verschil tussen perifeer en academisch moet niet te groot worden.’

Olthof denkt dat het mogelijk moet zijn een methode te maken waarmee zorgzwaarte van patiënten is te bepalen – bijvoorbeeld door gebruik te maken van de kenmerken die zij gebruikte in haar vergelijkende studie. ‘Ziekenhuizen kunnen dan een rechtvaardigere prijs per DBC bedingen, wat de scheve verhouding in zorgzwaarte recht trekt.’

Henk Maassen

• Meer nieuws