Zorgvuldig geworstel huisarts, toch waarschuwing

Het tuchtcollege geeft een waarschuwing aan een huisarts die een verzoek tot euthanasie en enkele dagen daarna een verzoek tot palliatieve sedatie weigert. In het verslag van deze uitspraak mis ik een aantal dingen (MC 9/2011: 508).

Ten eerste is het de vraag of de (waarnemend) huisarts voldoende onderzoek heeft gedaan naar behandelbare aandoeningen die leiden tot schijnbare refractaire symptomen zoals pijn, obstipatie, urineretentie, onttrekkingsverschijnselen, bijwerkingen van medicatie, hypoglykemie, angst et cetera. Hierover wordt niets gezegd.

Ten tweede: hoewel ik het hoffelijk vind dat de waarnemer met de behandelaar in het weekend contact opneemt, blijft de waarnemer verantwoordelijk voor zijn eigen handelen. Als hij de situatie ondraaglijk vindt, had hij zijn eigen verantwoordelijkheid om de patiënt adequaat te behandelen moeten nemen en tegen de mening van de eigen huisarts in kunnen, nee moeten gaan en starten met adequate sedatie en pijnbestrijding. Je kunt het nalaten hiervan niet (alleen) op het conto van de wel bereikbare maar niet tot een bezoek aan patiënt bereid zijnde eigen huisarts schrijven.

Ten derde: het niet starten van sedatie is alleen te verantwoorden doordat patiënt niet aan de criteria voldoet (hetgeen niet blijkt uit de beschrijving; de beschrijving rechtvaardigt sedatie). Een beroep doen op ethische bezwaren getuigt van een hiaat in kennis van de huisarts en daar is niets over gezegd. Consultatie van een deskundige, i.c. een palliatief consulent, was in dezen beter geweest. De SCEN-arts heeft welliswaar gereageerd op de informatie die de huisarts hem gaf, maar blijkbaar niet doorgevraagd.

Ten slotte: er werd al gesedeerd zonder dat het zo werd genoemd, echter niet adequaat en met onvoldoende vervolg. De meeste huisartsen blijven in een terminale casus bereikbaar voor hun eigen patiënt en stellen hun beleid ook in het weekend bij.

Geleen, maart 2011

P.D.F. Frijns, specialist ouderengeneeskunde

Meer brieven