Bedrijfsarts is onzichtbaar (3)

Wat kwamen we er weer goed van af als bedrijfsarts (MC 6/2011: 313). Een verslag van een onderzoek van het FNV dat we nooit op de werkvloer komen en alleen bekend zijn vanuit onze rol als verzuimcontroleur, en bovendien een uitspraak van het tuchtcollege van een bedrijfsarts die niet persoonlijk toeziet op het versturen van de post (MC 6/2011: 341).

Om met het laatste te beginnen; ik vraag me af welke huisarts of specialist dit wél doet.

En dan die vermaledijde verzuimcontrole die ons zo bekend maakt bij de werknemer. Wat is daar zo erg aan? We doen zinvol werk, al is het maar dat we 20 tot 30 minuten per consult de tijd nemen voor uitleg van hetgeen betrokkene mankeert, wat er met hem gaat gebeuren en wat de prognose is. Vaak gaat men een stuk wijzer de deur uit.

Voordat ik vrijdag MC vond, had ik ‘s middags een werknemer gezien die herstellende was van een meniscusoperatie maar die ook werd gemasseerd door de fysiotherapeut wegens ‘krampen’ in de kuit die sindsdien opgetreden waren. Toch maar ingestuurd naar de huisarts op verdenking van een trombosebeen, hetgeen inmiddels is bevestigd. Hij wordt nu adequaat behandeld. Misschien heb ik wel zijn leven gered door een einde te maken aan die massage van die trombus. En dat tijdens verzuimcontrole.

Tilburg, februari 2011

R. van Wanroij, bedrijfsarts