Klein is vaak beter

Het heeft even geduurd, maar de bewering dat grootschaligheid in de zorg de kwaliteit ervan per definitie doet verbeteren, verstomt. Gelukkig maar. Alle efficiencymodellen uit de auto-industrie en postbezorging ten spijt, blijken in de gezondheidszorg toch andere zaken van belang te zijn voor de ervaren kwaliteit. Of het nou om de thuis-, of superspecialistische ziekenhuiszorg gaat, de menselijke maat in het werk vraagt een andere en voor de patiënt minder anonieme organisatievorm. De thuiszorg komt inmiddels op haar schreden terug. De wijkzuster is bezig aan een come back. Buurtzorg Nederland wint het – met kleine zelfstandig werkende teams – van de door fusies tot stand gekomen megaorganisaties. De huisartsen zijn – komend vanuit de solopraktijk – nog in de ban van groot, groter, grootst, totdat ook daar de patiëntenroep om ‘toch graag wat meer persoonlijk contact en aandacht’ gehoord zal worden.

‘Wie is uw huisarts?’ ‘Geen flauw idee’. Zou u dat voor uzelf willen? Waarom dan wel voor uw patiënten? Neurochirurg Frits de Beer laat zien dat ook in ziekenhuizen kleinschaligheid goed kan uitpakken (blz. 2449: Kleinschaligheid is de sleutel). Wars van de tekentafeloplossingen van onderzoeksbureaus en beleidsmakers, laat hij zien dat juist binnen een kleine werkeenheid met ultrakorte lijnen, zeer efficiënt en vooral patiëntgericht gewerkt kan worden.

De sleutel van het succes is steeds het (weer) terugleggen van ook de logistieke verantwoordelijkheid bij de professional. U dus. Als u als laatste in de lijn slechts uw kunstje doet en alles eromheen over de schutting gooit, doet u uzelf en de patiënten onrecht. U raakt uiteindelijk allebei gefrustreerd. Niet in het minst door de bijkomende bureaucratie. Zowel patiënt als arts wil toch grip houden? Op leven en werk?

Te vaak zit op de cruciale triageplekken in de zorg nu (goedkoop) personeel met te weinig echte kennis van zaken om over de juiste keuze te adviseren of te beslissen. Het is (nog) niet zo erg als met de telefonische callcentra bij telecombedrijven, maar met de bezuinigingen voor de boeg, vrees ik ook in uw werk het ergste.

Frits de Beer behoort tot de noodzakelijke criticasters in de zorg. Vanuit zijn dagelijkse praktijk en ervaring sprong hij de afgelopen jaren regelmatig op het Medisch Contact-podium. Met hetzelfde vuur als waarmee hij ooit zijn studie begon. Daarom zijn we hem in Zwolle gaan opzoeken. Zijn, maar ook uw verhaal doet ertoe. Toen, nu en straks.

Ben Crul