Multitasken

In het kader van het opvoeden van de patiënten, hebben we sinds kort allemaal een telefonisch spreekuur. Dat betekent dat we een halfuur per dag ‘vrij geroosterd’ hebben om telefonisch bereikbaar te zijn.

Voor het maken van afspraken, vragen over medicatie en herhalingsrecepten. Lekker makkelijk, op deze manier moeten de patiënten zelf op tijd bedenken dat de medicatie op is. Ze worden niet meer stante pede geholpen. Het heeft me wat moeite gekost een goed halfuurtje te vinden; ik kolf nog drie keer per dag een halfuur.

Uiteindelijk heb ik gekozen voor 15.30 tot 16.00 uur. Dan kan ik om drie uur kolven en tussen vier en vijf nog een nieuwe patiënt zien.

Vandaag is de eerste dag dat ik mijn telefonisch spreekuurtje heb. Het is maandag en verschrikkelijk druk. Nu is het half vier en ik heb nog niet gekolfd. Maar ik kan inmiddels multitasken tijdens het kolven. Ik klem de kolfschilden vast onder mijn voedingsshirt en heb dan mijn handen vrij om gesprekken uit te werken, dossiers door te nemen, e-mails te beantwoorden etc. etc.

Als ik kan typen tijdens het kolven, dan kan ik toch zeker ook wel telefoneren?

Tien over half vier gaat de telefoon, het is mevrouw L. Ze wil eens met me praten over haar antidepressiva, ze lijken niet te werken. En ze wil een nieuw recept. Ze heeft nog voldoende voor anderhalve week en we spreken af dat ze volgende week maandag op het spreekuur komt. Dan kunnen we rustig de medicatie bespreken en eventueel wijzigen.

‘Gut, wat fijn dokter, dat ik zo snel terechtkan! U hebt helemaal gelijk dat het zonde is om nu voor een maand een recept uit te schrijven, terwijl ik er eigenlijk niet tevreden over ben. Even iets anders. Hoort u ook dat rare geluid over de telefoon? Sjoefff-wiesssj sjoefff-wiesssj sjoefff-wiesssj.’

‘Ja, dat hoor ik ook, maar dat zit niet in uw telefoon hoor, ik hoor het al de hele dag, ik denk dat ze ergens heien of zo.’ Ik improviseer maar even.

‘Ja, of zagen, zo klinkt het ook wel. Nou, ik ben blij dat het niet aan mijn telefoon ligt!’

‘Ja, gelukkig maar…’

We hangen op en ik zet snel mijn kolfapparaat uit. Oké, telefoneren is dus niet te combineren met kolven, jammer.

Jeske van Hoek, anios psychiatrie

Meer lezersbijdragen over Vrouwen in de geneeskunde