Fraaie show

Wegens motorpech van het vliegtuig duurde onze reis van Amsterdam naar Darwin niet de normale achttien uur, maar een kleine zestig uur, met ongeveer drie uur slaap. Op de laatste ‘hop’ vanaf Alice Springs probeerden we nog wat te slapen, maar ineens kwam via de intercom de vraag of er een dokter aan boord was.

Een man, een oude goudzoeker, lag met een wat scheef gezicht en braaksel uit zijn mond schuin over de lege stoel naast hem en reageerde nauwelijks op mijn vragen. Van de stewardess kreeg ik een stethoscoop en een aftandse bloeddrukmeter. Ik probeerde naar zijn hals en hart te luisteren, wat vanwege de enorme herrie van het overjarige vliegtuig niet lukte. En ik probeerde wat reflexen op te wekken, wat door de kleine stoelruimte ook niet ging. Daarom besloot ik, met vele ogen op me gericht, de magische huisartshandeling te verrichten: bloeddruk meten. Mijn vrouw zei later dat het er goed uitzag, maar ik heb nooit wat gehoord van welke hartslag dan ook.

Ik ben toen maar naar de piloot gegaan en die regelde een ambulance in Darwin. Meneer heb ik laten liggen, want hij bleef regelmatig overgeven. Voor de landing moest hij van het personeel rechtop zitten, want regels zijn regels. Uiteindelijk kon ik hen ervan overtuigen dat zo’n houding hem fataal kon worden.

In Darwin werd hij als eerste uit het toestel gedragen, en toen wij uitstapten stond er een official die ons meenam naar een VIP-room. Het bizarre was natuurlijk dat ik eigenlijk niets had kunnen doen, maar alleen een fraaie show had opgevoerd voor de passagiers en de bemanning. Nou ben je als huisarts wel gewend om magische handelingen te verrichten, maar ik had er nog nooit zo’n groot publiek bij gehad.

Jan J. Klopper, huisarts

Correspondentieadres: redactie@medischcontact.nl

Klik hier voor alle bijdragen in de zomerserie 2010: Is er een dokter op het strand?