Last van m’n water

Op het telefonisch spreekuur word ik gebeld door een 66-jarige, altijd vrolijke, soms wat laagdrempelige man met de mededeling: ‘Dokter, ik heb last van m’n water, volgens mij word ik incontinent, ik ben al een paar nachten nat geweest.’

Anamnestisch zijn er verder eigenlijk geen klachten. Ik geef het advies de volgende ochtend  urine langs te brengen voor onderzoek, bij de apotheek een proefpakketje incontinentiemateriaal te halen en ik maak een afspraak  om een en ander eens uit te diepen op het spreekuur.

Daags daarna wordt er geen plasje gebracht. Net als ik op het punt sta de assistente hierover te laten bellen, komt de patiënt aan de balie de afspraak afzeggen: ‘Dokter, de oorzaak is gevonden hoor, het waterbed is lek!’