Alle tijd

Over een modderig paadje kom ik bij de achterdeur van meneer Boogs huisje. Het is zo’n oud boerderijtje waarbij je direct weet dat je niet bij de voordeur hoeft te wachten. Ik krijg een campinggevoel als ik de woning binnenloop. Eerst sluit ik genotvol mijn ogen, dan een lichte paniek.

Hoort deze sterke petroleumgeur hier wel? Als ik de volgende deur doorloop, licht gebogen met mijn 1,75 m, ben ik weer gerust. Een doorbakken stukje vlees suddert op het petroleumstelletje. Drie van die stelletjes staan naast elkaar, luxe uit vervlogen dagen. Meneer Boog pruttelt ook, het water in zijn longen staat wat hoog. Een beetje bijstellen van de diuretica doet hem opgelucht ademen.

Hij vertelt over zijn tijd als klokkenmaker. Veel van de klokken om hem heen staan nu stil – net als de tijd in dit Friese boerderijtje. Uitzicht op landerijen en de koeien van de buren. Bezitter van tijd en ruimte, wat zoeken we eigenlijk meer?

Ik worstel me los van de neiging om op de kruk naast meneer te blijven luisteren, 97 jaar ervaring op deze aarde, een rijk bezit. Langs de petroleumstelletjes loop ik weer naar buiten. Dit soort bezoekjes doet het vuur in me altijd weer oplaaien. Wat een zegen om plattelandsdokter te zijn.

M.A. Folkeringa, huisarts

Meer lezersbijdragen »»