Nieuw elan

Aan het eind van mijn basisopleiding tot psychiater werd ik vanuit het academisch centrum gedetacheerd in drie perifere ziekenhuizen. Een halfjaar psychiatrische consulten, ik had er veel zin in. Nadat ik jaren in verschillende psychiatrische settings had gewerkt, was de cultuur van het ziekenhuis een grote overgang. Ik had me niet gerealiseerd dat vooroordelen en archaïsche ideeën over psychiaters daar nog aan de orde van de dag waren.

Ik zette mijn beste beentje voor om een frisse en professionele indruk te maken. Naar mijn idee slaagde ik daar heel aardig in. Ik kreeg al snel goede contacten met verschillende collega’s op allerlei afdelingen en ik gaf mijzelf heimelijk een schouderklopje dat ik het achterhaalde idee van een vage, verstrooide geitenwollen sok vakkundig uit de wereld had geholpen. Ik had mijn beroepsgroep een goede dienst bewezen.

Totdat er aan het eind van een vrijdagmiddag een verpleegkundige mij vriendelijk op de schouder klopte. Zij vroeg mij vriendelijk of ik had gezien dat ik mijn shirt binnenstebuiten droeg; er bleken allemaal bonnetjes uit mijn flitsende shirt te wapperen.
Daar ging mijn zorgvuldig opgebouwde imago!

E.A. Landeweer, psychiater in Amersfoort

Alle lezersbijdragen Het imago van de dokter