Laatste nieuws
Ries Simons
2 minuten leestijd

Prikkelbare pekinees

Plaats een reactie

Sinds één week was ik eigen baas in de huisartsenpraktijk. Alles liep op rolletjes en ik had het gevoel de hele wereld aan te kunnen.

Een bejaarde weduwe met klachten over moeheid, vermagering en soms bloederige diarree belde me over de uitslag van het bloedonderzoek dat mijn voorganger had laten doen. Een bezinking van 80 mm en een Hb van 5,1 mmol/l deden me het ergste vrezen.

Omdat zij te zwak leek om naar de praktijk te komen, bezocht ik haar thuis met het doel haar eens grondig te onderzoeken, voordat ik haar waarschijnlijk naar een specialist zou verwijzen. Bij een gedegen onderzoek hoort, zeker bij deze klachten, een rectaal toucher. Ik verzocht de oude dame op bed te gaan liggen, hetgeen ze met enige tegenzin deed.

Op het bed zat ook haar trouwe gezelschap in deze eenzame tijden: een pekineesje dat mij vijandig bekeek. Ik besloot het beestje te negeren en snel mijn onderzoek te doen. Steeds als ik echter met mijn gehandschoende vinger mijn doel naderde, sprong het pekineesje naar voren en probeerde in mijn hand te bijten. Zowel het hondje als de patiënte waren inmiddels danig van streek.

Ik besloot toen het rectaal toucher maar achterwege te laten, temeer daar ik op grond van de klachten en laboratoriumwaarden een maligniteit in colon of rectum vermoedde en de patiënte dus, ongeacht het resultaat van het toucher, toch zou verwijzen. Diezelfde dag regelde ik oppas voor het hondje en kon de patiënte op de poli interne worden gezien.

’s Avonds belde de zeer collegiale internist. Als kersverse huisartsenvrouw wilde mijn echtgenote hem aanvankelijk niet met mij doorverbinden, maar uiteindelijk kreeg hij mij toch aan de lijn. Hij bracht mij het schaamrood op de kaken met zijn korte samenvatting over de botte behandeling die hij van mijn partner had gekregen. Daarna legde hij mij uit dat het misschien handiger was geweest als ik bij onderzoek ook een rectaal of vaginaal toucher zou hebben gedaan. Dan zou ik namelijk de grote tumor uitgaande van de uterus met – waarschijnlijk – doorgroei in het rectum hebben gevoeld en de patiënte naar een gynaecoloog hebben verwezen.

Ik schaamde me diep en vond het te gênant om ter mijner verdediging aan te voeren dat mijn beleid was bepaald door een pekinees.

Ries Simons, arts

Alle lezersbijdragen Het imago van de dokter

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.