Cijfers

In het kader van de aankomende verkiezingen heeft Medisch Contact verschillende Praktijkperikelen opgerakeld die over de politiek in uw praktijk gaan, oude perikelen en recentere, maar allemaal nog steeds actueel.

De vrouw heeft niet lang meer te leven. Dat weet ze. De borstkanker is weer teruggekomen en op haar 85ste heeft ze geen zin om nieuwe behandelingen in het ziekenhuis te ondergaan. In de aanleunwoning wordt ze geholpen door de verzorging van het verzorgingshuis.

Ze heeft haar voorbereidingen getroffen. Na haar overlijden, stelt ze haar lichaam grootmoedig ter beschikking aan de medische wetenschap. Haar overleden man is ten slotte al begraven in het graf bij zijn eerste vrouw.

Eten en drinken gaan nog mondjesmaat naar binnen. Zitten in een stoel lukt nog net. Een dag later zou het ziekenhuisbed komen en daarvan is ze niet meer afgekomen.

Op tafel ligt een lijstje met getallen. U kent ze wel; de vochtlijsten die de verzorging altijd aanlegt in deze situaties. Tijdens het gesprek met haar pak ik het lijstje op en lees het: allerlei tijden en data links, de rechter­kolom vermeldt alleen maar 5 en 10, soms 15 minuten. Ik onderbreek het gesprek. Herlezend besef ik dat ik geen vochtlijst lees, maar een minutenregistratielijst van de verzorging.

Op hetzelfde moment realiseer ik me hoever het gekomen is in Nederland. De vochtlijst bij preterminale burgers is vervangen door de tijdregistratie ten behoeve van de financiële afrekening. We zijn als Nederlandse maatschappij door de bodem van de zorg gezakt.

Het zorgkantoor kan tevreden zijn. Met dank aan de politiek dat het zover heeft kunnen komen in de eens door non-profit en caritas opgebouwde gezondheidszorg.

De vrouw heeft nog vijf dagen geleefd. Afgelopen woensdagnacht is ze overleden. De medische studenten van de VU mogen haar lichaam, wie weet in partjes van vijf minuten, in de toekomst ontleden.