Glucoseopname maat voor bewustzijn na hersenletsel

Vaak is het niet gemakkelijk te bepalen hoezeer het bewustzijn van patiënten met ernstig hersenletsel is verstoord en wat hun prognose is. Mogelijk dat informatie over het glucosemetabolisme in hun hersenen uitkomst kan bieden, zo  blijkt uit een studie van Deense, Amerikaanse en Belgische onderzoekers (Johan Stender e.a), gepubliceerd in Current Biology.

Zij brachten het cerebrale glucosemetabolisme bij 131 geheel of gedeeltelijk bewuste patiënten in beeld met behulp van FDG-PET, een techniek waarbij glucose gelabeld wordt met een radioactief molecuul, dat vervolgens wordt geïnjecteerd; de opname door het brein kan op die manier worden gevolgd.

Stender e.a. vonden dat patiënten met een laag metabolisme en met 42 procent van de normale corticale activiteit volledig onbewust waren en ook na een jaar niet waren hersteld. Maar bijna alle patiënten met een hoger metabolisme vertoonden tekenen van bewustzijn of waren binnen een jaar hersteld. Sterker, de onderzoekers stellen dat er een tamelijk heldere ‘energiegrens’ te trekken valt tussen hersenen in bewuste en bewusteloze toestand. Bewustzijn ontstaat pas als breinactiviteit die grens passeert. Met andere woorden, er is een minimale hoeveelheid energie noodzakelijk om weer in een duurzame bewuste toestand te geraken na hersenletsel.

De onderzoekers menen daarom dat meting van het glucosemetabolisme een ‘simpele en objectieve’ marker kan zijn voor diagnose en prognose na zwaar hersenletsel – een meting die volgens hen klinisch bovendien gemakkelijk is uit te voeren.

Henk Maassen

www.cell.com/current-biology/fulltext/S0960-9822(16)30346-3