De stoppen sloegen door
Plaats een reactie«« Lezersbijdragen | Baas en assistent
Als coassistent verloskunde stond ik aan het bed van een kermende patiënte. De vroedvrouw zei dat de bevalling nog wel even op zich liet wachten. Ze riep de dienstdoende assistent verloskunde erbij, die na onderzoek de oudere assistent erbij haalde, die besloot de chef de clinique en het hoofd van de verloskunde, dr. Arie de Boer, te vragen om te komen. Zijn eerste woorden vergeet ik nooit: ‘Is er hier een opstootje?’
Hij betastte de buik van de vrouw en deed een vaginaal toucher. De Boer zei: ‘Die pak ik wel effe’, en kort daarna werd het kind geboren.
Met diep ontzag keken we naar deze verlosser. Vooral ik want de eerstvolgende bevalling zou voor mij zijn. Ik vertoefde al twee nachten in de verloskundekliniek zonder al te veel slaap. Maar toen kwam mijn beurt. Ik zat aan het bed van een vrouw, die met hulp van de vroedvrouw – die ik niet erg mocht – kort voor middernacht beviel. Eindelijk kreeg ik weer nachtrust.
Maar nauwelijks sliep ik of een collega-coassistent zei dat ik met spoed naar de verloskamer moest. Ik schrok hevig en stormde met witte jas over mijn pyama de verloskamer binnen, waar de vroedvrouw naar de wasbak wees. ‘Je hebt de placenta niet afgespoeld, Stork. Wil je dat nu even doen.’
Op dat moment sloegen bij mij de stoppen door. Ik pakte de bloederige placenta, duwde die in het gezicht van de vroedvrouw en vertrok weer naar de slaapruimte.
De volgende ochtend bij het ochtendrapport was de sfeer gespannen. De vroedvrouw keek me geniepig aan. Arie de Boer nam het woord: ‘Vannacht heeft een van jullie gemeend een placenta in het gezicht van een vroedvrouw te moeten drukken. Als dat weer gebeurt, flikker ik je eruit.’ Ondanks zijn boosheid zag ik iets van een knipoog.
Ik was door het oog van de naald gekropen.
dr. J. Stork, internist
«« Lezersbijdragen | Baas en assistent
- Er zijn nog geen reacties
