Idealist

Hij keek mij doordringend aan en sprak met strenge stem: ‘Wil je het soms uitbannen uit deze wereld?’ Zoals wel vaker, begreep ik niet wat hij bedoelde. Maar ik was te emotioneel om mijzelf te laten imponeren en reageerde direct fel. ‘Natuurlijk wil ik kindermisbruik uitbannen uit deze wereld, jij niet dan?’ Hoofdschuddend maakte mijn opleider zich hierop uit de voeten. Hij mompelde nog wel zacht: ‘Ja hoor, hij wel, de idealist.’

Het was de zomer van 1997 en ik was bezig aan het eerste jaar van mijn huisartsopleiding. Tijdens mijn ochtendspreekuur was Bas, een vierjarig jongetje, bij mij gekomen met een wond aan zijn anus. Bij verder doorvragen vertelde Bas dat zijn vader de wond had veroorzaakt. ‘Heeft papa gedaan.’ Moeder barstte hierop in tranen uit. Haar ex was geobsedeerd door seks en hield er merkwaardige gewoonten op na. Maar misbruik, dat zou toch niet?

Onervaren met een dergelijke heftige situatie zocht ik steun bij mijn opleider. Maar tot mijn verbijstering wilde deze niets met de hele situatie te maken hebben. ‘Weet je wel zeker dat je het goed gezien hebt?’ en ‘Wat wou je er aan doen dan?’ waren zijn bijdrage aan de oplossing van dit sociaal-medische probleem. Deze zinnen herinner ik me nog letterlijk. Dertien jaar later.

Ik besloot mijn gevoel te volgen en deed een melding bij het AMK. Hierna ging alles in sneltreinvaart. Zowel Bas als zijn broertje bleek al onder toezicht te staan van Bureau Jeugdzorg. Er was sprake van een gecompliceerde echtscheidingssituatie. Misbruik werd vermoed, maar kon tot nu toe nooit worden bewezen. Ik zag Bas en zijn moeder nog een paar maal terug, vulde de nodige medische informatie in voor hun advocaat en verwees Bas en zijn broertje naar de kinderpsychiater. Na een uitgebreid onderzoek en een rechtszaak werd vader uiteindelijk veroordeeld voor seksueel misbruik van zijn beide kinderen. Maar voor het zover was, kwam hij nog een keer langs op onze praktijk. Hij wilde mij wel eens ‘spreken’. Gelukkig was ik er die dag niet, maar mijn opleider wel. Als een razende was de man tekeergegaan. Hij wilde wraak voor alles wat hem was aangedaan en sloopte alles wat er te slopen viel. De politie moest er aan te pas komen om de rust te doen terugkeren.

Mijn opleider had zich volgens de assistentes opgesloten op het toilet. Al ontkende hij dit later ten stelligste.

Richard Hoofs, Huisarts, Schoorl

«« meer Lezersbijdragen