Incidentie urine-incontinentie na prostatectomie kent hoge variatie

Het artikel heet: ‘Does centralization of radical prostatectomy reduce the incidence of postoperative urinary incontinence?’ Het antwoord van de auteurs, Maike Schepens e.a., lijkt een betrekkelijk gedecideerd ‘nee’ te zijn. Zij trekken die conclusie in European Urology Open Science op basis van de uitkomsten van radicale prostatectomieën in negentien ziekenhuizen. Ze konden daarbij gebruikmaken van declaratiedata van zorgverzekeraar Zilveren Kruis over de periode 2016-2020.

De incidentie van urine-incontinentie varieerde zeer sterk tussen ziekenhuizen (19-85% !). Ziekenhuizen met een laag volume (≤120 radicale prostatectomieën per jaar) hadden een hoger percentage patiënten met urine-incontinentie en een grotere variatie dan ziekenhuizen met een hoog volume (>120 ingrepen per jaar). Verder bleek dat, vergeleken met ziekenhuizen met lage radicale prostatectomievolumes, het risico op incontinentie 29 procent lager lag in ziekenhuizen die overschakelden van een laag naar een hoog volume (>120 ingrepen per jaar) en 52 procent lager in ziekenhuizen met een voortdurend hoog volume (meer dan 120 per jaar gedurende de gehele onderzoeksperiode).

Zoals bij andere kankeroperaties ook wel is waargenomen, is het eenvoudigweg verhogen van de minimumvolumenorm mogelijk onvoldoende om de kwaliteit van deze operatie te verbeteren, menen de auteurs. Ze wijzen op gestructureerde kwaliteitsprogramma's waarin artsen de uitkomsten van hun patiënten kritisch beoordelen en deze resultaten voortdurend analyseren en bespreken. Het verbeteren van de patiëntresultaten via dergelijke korte kwaliteitsverbeteringscycli is dan wel gemakkelijker in omgevingen waarin een groter aantal patiënten wordt behandeld.

Schepens e.a. verwachten daarom dat op nationaal niveau het risico op urine-incontinentie na een radicale prostatectomie verder kan worden verminderd door het meten van uitkomsten per chirurg en het vergroten van de focus op ‘audit en feedback’.