Gendertwijfel komt veel voor in de adolescentie
1 reactieTerwijl aan het begin van de adolescentie zo’n één op de tien Nederlandse jongeren aangeeft van het andere geslacht te willen zijn, is dit op volwassen leeftijd aanzienlijk afgenomen. Dit blijkt uit onderzoek van Pien Rawee e.a. (UMC Groningen) gepubliceerd in Archives of Sexual Behaviour.
De onderzoekers volgden in totaal 2772 jongeren van hun 11de tot hun 26ste jaar. Aan deze jongeren is door de jaren heen, om de paar jaar gevraagd in hoeverre zij het eens zijn met de stelling: ik wil van het andere geslacht zijn. Op 11-jarige leeftijd gaf 11 procent aan het met deze stelling eens te zijn. Dit percentage daalde vervolgens iedere keer dat het gevraagd werd. Rond het 26ste jaar gaf nog 4 procent aan van het andere geslacht te willen zijn. Daarnaast blijkt dat er weinig kinderen en jongeren zijn die bij elke meting opnieuw twijfels hebben: 0,1 procent gaf iedere keer aan van het andere geslacht te willen zijn.
De onderzoekers konden drie groepen onderscheiden: 78 procent had gedurende de gehele periode geen enkele twijfel; 19 procent had een afnemende twijfel aan de genderidentiteit; en bij 2 procent nam de twijfel aan gender juist toe in de tijd. Bij die laatste groep betrof dit vaker meisjes dan jongens. Degenen die weleens aan hun gender twijfelden, hadden vaker een negatief zelfbeeld, meer psychische problemen, en vaker een niet-heteroseksuele oriëntatie, dan degenen die niet twijfelden.
Normaliseren
Voor het onderzoek werd gebruikgemaakt van een langlopende prospectieve cohortstudie genaamd Tracking Adolescents’ Individual Lives Survey (Trails), in Noord-Nederland, die in 2000 begon. Een van de onderzoekers, Sarah Burke, stelt in een reactie dat de resultaten van hun onderzoek kinderen, jongeren en ouders kan helpen te realiseren dat het relatief vaak voorkomt dat jongeren vragen en twijfels hebben rondom hun genderidentiteit. ‘Het hoort bij de puberteit en de ontwikkeling om vragen en twijfels over je gender te hebben. Het is belangrijk dat we dit normaliseren.’
Lees ook
M.I. Esseghir
co-assistent, ervaringsdeskundige
Laten we kijken wat deze paper voor ons als medici kan betekenen. Wat ons interesseert is vooral bij wie van de mensen die twijfels hebben over hun genderidentiteit medische zorg (in de vorm van GGZ, hormonale behandeling of chirurgische ingrepen) zi...nvol is. Als je naar de stelling "ik wil van het andere geslacht zijn" kijkt, kan het veel meer betekenissen hebben dan genderïncongruentie/-dysforie. Mensen die daar soms of vaak op antwoorden kunnen o.a. ook bedoelen dat ze benieuwd zijn hoe het leven eruit zou zien vanuit dit perspectief of dat ze gefrustreerd zijn met de sociale verwachtingen en problemen die met hun geslacht gepaard gaan (bijvoorbeeld seksisme). Met andere woorden: men kan niet zeggen dat iemand die beaamt dat die "van het andere geslacht wil zijn" ook op basis van deze wens bereid is om een medisch transitietraject te ondergaan.
Verder moeten we kritisch kijken naar de methoden van deze studie en het context waarin die is uitgevoerd. Ik net uitgelegd waarom ik twijfel over tot hoever de groep van "gendertwijfelaars" in deze studie de patiëntpopulatie van een genderpoli weerspiegelt. Er zijn nog meer punten die ik wil bespreken. Ten eerste: in het manuscript staat dat de mogelijke antwoorden in de vragenlijsten "nooit", "soms" en "vaak" waren. Vooral de optie "soms" is vaag (hoevaak is soms?), wat het kort door de bocht maakt om ervan uit te gaan dat tieners die dat antwoorden allemaal bij het lokale genderteam zullen aankloppen. Ten tweede: hun populatie is een cohort uit de jaren 2000 toen er veel minder bewustwording was over transgenderzijn dan nu, wat het evenmin extrapoleerbaar maakt naar de jongeren die bij de hedendaagse genderpoli's lopen. Ten derde is het merkwaardig dat het tijdschrift waarin deze studie gepubliceerd is dr. Kenneth Zucker als hoofdeditor heeft. Zucker is een beruchte figuur binnen de transgender gemeenschap en zijn praktijken leidden ertoe dat zijn genderpoli dicht moest gaan vanwege het verbod op conversietherapie wat toen ingevoerd werd in de provincie Ontario in 2015.
Tot slot wil ik benadrukken dat we in de huidige maatschappelijke context voorzichtig moeten zijn met hoe we de data uit studies over gender interpreteren en presenteren. Er gaan veel geruchten rond over transgender mensen (bijvoorbeeld dat jonge kinderen onomkeerbare behandelingen zouden ondergaan), wat het extra belangrijk maakt om de feiten zorgvuldig te rapporteren en uit te leggen. Het risico bestaat anders dat wetenschappelijke studies misbruikt worden door anti-transgender groepen - dat heeft de SGP al met deze studie gedaan.
Vriendelijke groeten,
Malik Esseghir