Rik Plaggemans

Rik Plaggemans, co-assistent in Haarlem

Aflevering 1: Klassiek verhaal 19 augustus 2004
Aflevering 2: De Hik

Aflevering 1: Klassiek verhaal
19 augustus 2004

Vandaag gaat het waarschijnlijk gebeuren: officiele hittegolf in Nederland. Ik sta om halfzeven op, trek mijn fietskleren aan en stap op mijn racefiets. Het is nu al 20 graden en al zwetend fiets ik naar het Kennemer Gasthuis in Haarlem. De douche is welkom en beter dan thuis………
Het is de zesde week van mijn eerste Co-schap: interne geneeskunde. Deze week loop ik mee op de eerste harthulp. Elk ECG dat ik onder ogen krijg is een moeilijke opgave. Ik zie er nu nog meer zware alpen etappes van de Tour de France in dan dat ik er de juiste diagnose van kan aflezen. Dat komt vast nog wel.
Via de huisarts komt er een patient binnen met klachten van angina pectoris. Dit probleem heb ik nog nooit in levende lijve gezien dus doe ik de anamnese en het lichamelijk onderzoek. Na een uur kom ik tot de conclusie dat het studieboek waar ik 4 jaar in heb gekeken nu pas echt gaat leven. Een klassiek verhaal!!!! Een fietstest en catheterisatie bevestigen het vermoeden. Morgen zal hij een dotterbehandeling ondergaan.
Er komt een telefoontje van de eerste hulp binnen. Een man van 44 met acute pijn op de borst. Hij heeft een blanco voorgeschiedenis, maar heeft wel 3 risicofactoren: roken, hypercholesterolemie en hypertensie. Het ambulancepersoneel denkt aan een infarct. Als we de man op de afdeling zien, ligt hij met hevige pijn en al zwetend op bed. Het valt op dat hij niet stil kan zitten en de pijn nu in de flank aangeeft. ECG en echo blijken normaal en de man geeft aan dat de pijn weer wegzakt. Hij blijft in afwachting van de bloeduitslagen en urinesediment ter observatie op de eerste hart hulp. In de loop van de middag wordt hij ontslagen met als waarschijnlijkheidsdiagnose niersteenkoliek. Ik ben dus niet de enige die de juiste weg in het ziekenhuis niet altijd weet te vinden.
Na de overdracht stap ik op mijn fiets en zodra ik de kelder uitkom realiseer ik me dat de hittegolf een feit moet zijn. Snel naar Amsterdam voor een drankje.
 

Aflevering 2: De Hik
Het overkomt iedereen wel eens: de hik neemt bezit van je! Guinness World Records meldt dat meneer Osborne van 1922 tot 1990 een chronisch hikker is geweest. Gemiddeld 20 keer per minuut, elk uur, 24 uur per dag, 365 dagen per jaar en dat 68 jaar. 714.816.000 keer gehikt! Dat record blijft voorlopig wel op zijn naam staan, denk ik.
Tenzij de patiënt die zich op de eerste hulp presenteerde niet van ‘zijn’ hik afkomt. Deze man heeft ooit eerder een periode van hikken gehad, een jaar of zes geleden. Sindsdien hikt hij met tussenpozen. Een glas rode druivensap helpt hem dan vaak weer op het goede spoor. Maar die tussenpozen blijven nu al elf dagen uit en het druivensap biedt dit maal geen soelaas.
De anamnese is niet goed mogelijk omdat praten ernstig bemoeilijkt wordt door de spasmen van het middenrif. Hij ligt voortdurend schokkend op de onderzoeksbank. Echtgenote vertelt dat ze sinds een aantal dagen op de logeerkamer slaapt. Samen worden ze er gek van. Lichamelijk onderzoek levert geen aanwijzingen op en ook een blik op de medicatie geeft geen duidelijkheid.
Ik vertel het verhaal aan de assistent interne en samen lopen we naar de patiënt. Als ik het gordijn open, ben ik met stomheid geslagen. De patiënt zit met zijn vrouw te praten over het feit dat zijn hik gestopt is. Maar helaas, na een minuut of vijf begint hij weer te schokken en moet de echtgenote het gesprek overnemen. Deze patiënt moet worden opgenomen voor verdere analyse.
Een paar dagen later loop ik even langs de afdeling waar meneer ligt. Nog steeds hikkend in bed. De assistent vertelt dat er nog weinig duidelijkheid is en dat dit geval tijdens de bespreking van ‘moeilijke patiënten’ zal worden besproken. Afwachten dus…

 

ARTSEN ZONDER VAKANTIE terug naar overzicht