Preventief dotteren hoeft niet

Een acuut myocardinfarct bij risicopatiënten is een belangrijke perioperatieve complicatie met een forse mortaliteit. Geen wonder dat er al jaren wordt gezocht naar manieren om dit risico in te dammen. Revascularisatie blijkt nu geen voordelen te bieden boven medicamenteuze behandeling.

In New England Journal of Medicine van 30 december beschrijven Edward McFalls c.s. een gerandomiseerd onderzoek met 510 patiënten in 18 ziekenhuizen. Al deze patiënten stonden op de wachtlijst voor een operatie voor een abdominaal aneurysma of voor arteriële occlusie van de benen. Allen hadden een verhoogd risico op een perioperatief myocardinfarct. Als criterium daarvoor gold een vernauwing van tenminste 70 procent van een of meer kransslagaderen.

Voorafgaand aan de vasculaire chirurgie werd de patiëntengroep in tweeën gedeeld. De ene helft kreeg een geoptimaliseerde behandeling met geneesmiddelen (waaronder bètablokkers, aspirine, statines en ACE-remmers) om het infarctrisico te minimaliseren. De andere helft kreeg daarnaast een dotterbehandeling of bypass. Na bijna drie jaar bleek de mortaliteit in beide groepen nagenoeg gelijk (23 procent versus 22 procent). Ook op de korte termijn – binnen 30 dagen na vasculaire chirurgie – deden zich geen significante verschillen voor.

De auteurs concluderen dat preventieve revascularisatie patiënten met een stabiele coronaire hartziekte na een operatie geen betere overlevingskansen biedt. In een commentaar sluiten de internisten Mauro Moscucci en Kim Eagle zich daarbij aan. Ze benadrukken wel het belang van een goede screening van risicopatiënten. Ze doen dat onder verwijzing naar een publicatie van de Rotterdamse cardiologen Eric Boersman en Don Poldermans. Die beschrijven patiënten bij wie stressechocardiografie sterke ischemische afwijkingen aantoont waarbij medicijnen onvoldoende aanslaan. Het is zaak deze patiëntencategorie op te sporen, aldus Moscucci en Eagle. RC