Opleiden als passie (1)
Plaats een reactieAls voormalige (vrouwelijke) A-opleider psychiatrie heb ik 'Opleiden als passie'
met belangstelling gelezen. Mijn indruk dat de Medisch Specialisten Registratie Commissie een gezelschap is van goedwillende, enthousiaste, maar conservatieve oudere heren, werd erdoor bevestigd.
De Arbeidstijdenwet is volgens voorzitter Eijsman een ramp. Velen, ook arts-assistenten in opleiding, zullen dat met hem eens zijn. 'Als het nodig is, blijf je', is volgens hem de juiste attitude in de opleiding. Hij doelt hiermee op leerzame momenten in de patiëntenzorg buiten werktijd. Ik vrees dat iemand die een dergelijke attitude benadrukt, een blinde vlek heeft voor de thuissituatie van veel arts-assistenten. Tweeverdieners met kinderen moeten solidair hun taken verdelen. Partners die allebei ambities hebben, moeten vaak passen en meten om beiden aan hun trekken te komen.
De deeltijdopleiding is een hierbij behorend hedendaags fenomeen. De nadelen ervan zijn (terecht) de kopzorg van secretaris Buurke. Maar ook in zijn argumentatie hoor ik iemand die geen idee heeft van wat er thuis zoal te doen is. 'Hoe kun je bij een deeltijdopleiding testen of iemand die bijvoorbeeld om de dag werkt, de volle zwaarte van het werk lichamelijk en mentaal aankan?' Secretaris Bredée voegt daaraan toe: 'In het mentaal meest slopende vak, de psychiatrie, maakt het uit of je dat elke dag doet of dat je steeds een hersteldag kunt inlassen.' Hier stijgt mijn verbazing ten top. Hoezo, hersteldag? Zou het runnen van een gezin niet even zwaar kunnen zijn als werken of in opleiding zijn? En hoezo de psychiatrie een mentaal slopend vak?
De zorgen van Eijsman en Buurke over de problemen bij het beoordelen en erkennen van buitenlandse artsen zijn zeer hedendaags. Inderdaad kunnen een taalbarrière en cultuurverschillen misverstanden geven. Maar ik zou graag de voordelen van de uitbreiding van onze medische stand met veelkleurige collegae benadrukt zien. Immers, de gezondheid in een land met veel etnische minderheden is gebaat bij de inbreng van dokters uit andere culturen.
Wordt het niet eens tijd voor wat jeugdig, vrouwelijk en allochtoon tegengas binnen de MSRC?
Nijmegen, augustus 2002
mw. dr. W.M.N.J. Buis, psychiater
- Er zijn nog geen reacties
