Minder overbehandeling kan miljard schelen
1 reactieIn Nederland bestaan grote regionale verschillen in het aantal uitgevoerde medische ingrepen. Verschillen die niet te verklaren zijn op basis van leeftijd of sociaaleconomische status van de patiënten. Dit blijkt uit een rapport van onderzoeksbureau Plexus in opdracht van het ministerie van VWS. Als ‘ongewenste praktijkvariatie’ teruggedrongen wordt, zou dat rond een miljard euro in zorgkosten kunnen schelen. De wetenschappelijke verenigingen hebben kritiek op het rapport.
Onderbehandeling komt volgens de onderzoekers in Nederland niet vaak voor. Oftewel: er is wel degelijk sprake van overbehandeling in sommige regio’s. Naast de hogere zorgkosten, draagt dit als risico met zich mee dat mensen onnodig worden blootgesteld aan risico’s van (operatieve) ingrepen.
Plexus analyseerde de praktijkvariatie aan de hand van vier aandoeningen: benigne prostaathyperplasie (BPH), cataract, hernia nuclei pulposi (HNP) en ziekten van adenoïd en tonsillen (ZAT). Voor alle vier kwamen aanzienlijke regionale verschillen in behandeling uit de bus. Zo vinden BPH-operaties in sommige regio’s vijf maal zo vaak plaats als in andere regio’s.
De bevindingen per aandoening zijn voorgelegd aan de betreffende wetenschappelijke verenigingen. Die zijn het over het algemeen niet eens met de scherp gestelde referentiewaarden die in het rapport worden aangehouden. Ook op andere aspecten hebben zij kritiek. Zo zou er te weinig rekening worden gehouden met andere mogelijk confounding factoren, behalve leeftijd en sociaaleconomische klasse.
Sophie Broersen
- Meer nieuws
F.C. de Beer
, Zwolle
Alsof het bijeen harken van zogenaamd “betrouwbare” gegevens van het in de onuitputtelijke databronnen beschikbare cijfermateriaal in zorgland de kwaliteit ervan weerspiegelt, zoals Malvers dat met zijn Plexus claimt, zo armzalig is het gesteld met h...et gehalte van deze pseudowetenschappelijke nieuwlichterij. Noem het journalistiek met een duur randje. Deze onderzoeksmethodiek is heden ten dage schering en inslag. De voorbeelden zijn legio. En de dokters? Zij geven mee of erger: zij doen er zelf aan mee. De KNMG bewijst Plexus een dienst door de conclusies van het rapport te delen: dokters zijn ondoelmatig, althans dat is in sommige regio’s opvallend aantoonbaar. Heeft de KNMG geen helder besef voor haar positie als vertegenwoordiger van àlle beroepsgroepen? Mijn conclusie: de wereld van de medische professional verwordt tot spot en speelbal van cijferkundige raddraaiers en politieke avonturiers. Wanneer de medische professional op grond van opgelegde prestatie-indicatoren een toename in zorgvolume realiseert onder het motto “grotere patiënttevredenheid” en zo de vraaggestuurde zorg aanjaagt, krijgt de zorgprofessional het verwijt terug van ondoelmatigheid en oneigenlijk winstbejag als resultaat. De mogelijkheid van een ongewenst effect van de door de politiek onvolprezen prestatie-indicatoren dringt zich hier op. De neurochirurg wordt geacht na de indicatiestelling binnen 28 dagen de lumbale HNP-operatie uit te voeren. Terwijl in het behandelplan van de hernia de factor tijd van elementair belang is. Ook voor de neurochirurg leidt uitstel niet zelden tot het verkieslijke afstel van een operatie. Kan deze opgelegde norm nog meer paradoxaal zijn? Het resultaat van vraagsturing! Maar er zijn nog andere “stakeholders” van de partij. Zou het kunnen dat zorgbemiddeling de zorgvraag ook stimuleert? Er wordt voor miljoenen door de zorgverzekeraars in alle media geadverteerd en met succes, denk ik, wanneer ik deze conclusies verneem. Die nieuwe “zorg”activiteiten versnellen immers de toegang tot zorg voor de patiënten, en dat is precies de bedoeling! Meer zorgvraag is het logische gevolg. Schuld van de dokter? Kom op zeg. Het wordt tijd dat er een kritische bezinning komt op deze vorm van gelegenheidsjournalistiek teneinde de specialist geïnteresseerd te houden voor transparantie. Doctores et professores medicinae, cave; ofwel: “let op uw saeck!”