Medische noodzaak

Huisartsen wordt gevraagd ‘medisch noodzakelijk’ onder een recept te schrijven als de patiënt een merkmedicijn (specialité) prefereert boven het generiek. Tot nu toe geldt dit slechts voor drie medicijnen. Het zal, naar ik vrees, een kwestie van tijd zijn voordat dit voor de meeste geneesmiddelen gaat gelden. De moeizaam vergaarde successen van het Geneesmiddelen Vergoeding Systeem (GVS), waaraan de apothekers vooral hebben verdiend, zullen weer verloren gaan. Als over een paar jaar een groot aantal patiënten weer merkmedicijnen gebruikt, kan de huisarts nu zelf (marktwerking!) wat geld bijverdienen door deze patiënten via een farmacotherapeutisch projectje (de zorgverzekeraar heeft daar potjes voor) weer op generiek te zetten. L’histoire se répète. Marktwerking pur sang.

Natuurlijk krijgen de huisartsen wel de schuld van overheid en zorgverzekeraar als blijkt dat ze veel te ruimhartig zijn omgegaan met het door de zorgverzekeraar bedachte ‘medisch noodzakelijke’ flauwekulbeleid. Voorlopig kies ik er daarom voor onderstaande brief mee te geven aan patiënten die liever merkmedicijnen gebruiken. De verantwoordelijkheid blijft dan daar waar die hoort: bij de zorgverzekeraar.

Geachte patiënt,

Helaas ben ik niet in staat om te beoordelen of er een medische noodzaak aanwezig is om u Zocor, Losec of Selektine voor te schrijven in plaats van het gelijksoortige alternatief, simvastatine, omeprazol of pravastatine.
Om de vraag te beantwoorden waarom u niet goed reageert op het alternatieve middel, zal er namelijk uitgebreid onderzoek moeten worden gedaan om de oorzaak te achterhalen: zo zou er mogelijk sprake kunnen zijn van een allergie op een der vulmiddelen of kleurstoffen.
Aangezien ik als huisarts op dit terrein over onvoldoende expertise beschik, raad ik u aan contact op te nemen met de medisch adviseur van uw zorgverzekeraar en deze op de hoogte te brengen van de inhoud van deze brief.
Hij/zij zal ongetwijfeld een passende oplossing vinden.

Met vriendelijke groet,

uw huisarts 

Amersfoort, oktober 2005

J. van Bemmel, huisarts