Jeugdartsen tegen besnijdenis (5)

Oogarts Abramoff laat ons vanuit het verre Amerika weten dat jongens besneden moeten worden als hun ouders dat nodig vinden, een medische indicatie is niet nodig (MC 28/29/2004: 1144). Wie het niet met hem eens is, is ‘intolerant tegenover joden en andere bevolkingsgroepen’.Hij geeft de volgende argumenten: de ingreep wordt al sinds 1300 in Nederland verricht, er zijn geen wetenschappelijke redenen om de bezwaren tegen circumcisie te onderbouwen, en we maken ook geen bezwaar tegen het verwijderen van een zesde vingertje.

Deze argumentatie is zeer kortzichtig. Toch wil ik die weerleggen: iets dat al sinds lange tijd gebeurt, is niet noodzakelijkerwijs goed, er zijn evenmin wetenschappelijke argumenten voor besnijdenis op godsdienstige grondslag, en een zesde vingertje is pathologisch, een normale voorhuid niet.

Er is dus sprake van opwinding die niet door steekhoudende argumenten wordt gevoed, op zich is dat interessant. Welk vuiltje heeft Abramoff in zijn oog? Een cultureel vuiltje: circumcisie is in de Verenigde Staten om allerlei redenen (vermeende hygiëne, religieuze gewoonte) gangbaar en dus ‘goed’, tegenstanders zijn ‘fout’.

In wezen is er geen probleem: niemand hoeft zijn lichamelijke integriteit prijs te geven voor een niet-medisch geïndiceerde ingreep. Dat geldt voor clitoridectomie, maar het principe is voor circumcisie hetzelfde. Omdat het begrip ‘medisch geïndiceerd’ niet scherp is afgebakend, valt er misschien te onderhandelen over een dubieus profylactisch effect, godsdienstige rituelen vallen echter buiten het indicatiegebied. Verder kan alleen een volwassene dit soort beslissingen nemen, kinderen moeten in bescherming worden genomen tot ze meerderjarig zijn. Daarna kunnen ze alsnog om de ingreep vragen, maar dat behoort in het medisch circuit maar in beperkte mate te worden gehonoreerd. Dokters zijn er om zieken beter maken, niet om in religieuze behoeften te voorzien.

Harderwijk, juli 2004

René Dijkgraaf, cardioloog