Is de standaard heilig?

De schrijver van dit Praktijkperikel vindt het schokkend dat er simvastatine wordt voorgeschreven zonder rekening te houden met de karakteristieken van de DM-patiënt (50/2009: 2097). Hij is niet op de hoogte van de financiële prikkels die huisartsen nodig hebben om goede geneeskunst te bedrijven!

Sinds een aantal jaren kunnen wij een extraatje verdienen met ons voorschrijfbeleid. Minstens 70 procent van de DM-patiënten behoort een cholesterolverlager te krijgen. De zorgverzekeraar controleert dit door de prescriptiecijfers van de apotheek. De apotheek heeft alleen gegevens van de DM-patiënten met DM-medicatie: een patiënt zonder DM-medicatie, BMI < 27 en HbA1c < 7,0 krijgt misschien wel een cholesterolverlager maar is bij de apotheek niet bekend als DM-patiënt en telt dus niet mee.

Een huisarts die de score haalt, krijgt extra betaald. Dat loopt in de duizenden euro’s per praktijk per jaar. Na twee jaar meedoen met deze module kan ik melden dat de streefgetallen slechts worden gehaald als ik ruimhartig ook hoogbejaarde DM-patiënten en DM-patiënten met een prachtig lipidenprofiel op statines zet. De zorgverzekeraar breidt het aantal prestatie-indicatoren rap uit; voor COPD, depressie, maagmiddelen et cetera geldt eenzelfde regime. Ons farmacotherapeutisch overleg is verworden tot een cijferspel: we leggen ons toe op strategieën om de scores te verbeteren.

Vanaf 2010 worden we met 127 miljoen euro gekort. Dit kunnen we terugverdienen door goedkoop voorschrijven. Als we in 2010 die DM-patiënt op indicatie een te dure cholesterolverlager voorschrijven, worden we financieel gestraft, ook als we de prescriptie van de specialist slechts herhalen. Want zo goed hoefde de geneeskunst nu ook weer niet.

De huisarts wordt door de minister en de zorgverzekeraar gestimuleerd om voor eigen gewin soms ongewenste medicatie voor te schrijven. De patiënt betaalt de prijs.

Landsmeer, december 2009
Mai Neijens, huisarts

Naar brievenrubriek