De mannenkliniek (3)

Onlangs lieten twee huisartsen zich kritisch uit over de mannenkliniek (MC 27-28/2005: 1184). Zij vinden dat de door deze kliniek geboden zorg net zo goed door een huisarts kan worden gegeven, dat wordt ingespeeld op gevoelens van angst en onzekerheid bij oudere mannen en dat het de urologen om geldelijk gewin te doen zou zijn. De zorgverzekeraars krijgen ook nog een tik op de vingers omdat zij dit initiatief ondersteunen.

Inderdaad verheugt het concept van de mannenklinieken zich in een grote belangstelling. Dit heeft ermee te maken dat met het verstrijken der jaren mannen worden geconfronteerd met ongemakken als plasklachten, erectiezwakte en vermoeidheid. Tevens stijgt de kans op prostaatkanker, zeker wanneer het in de familie voorkomt. Feit is verder dat tot voor kort binnen de gezondheidszorg weinig belangstelling bestond voor oudere mannen, die - en ook dat is een feit - jaren eerder doodgaan dan vrouwen, waarschijnlijk doordat er onvoldoende oog is voor hun gezondheid en gezondheidsbevorderend gedrag. Dit laatste nu hebben de ziektekostenverzekeraars opgemerkt en daarom steunen zij een dergelijk goed initiatief.

Wat drijft een uroloog als dr. Meuleman ertoe het concept van de mannenkliniek te bedenken en op te zetten? In geen geval geldelijk gewin; dat is immers niet aan de orde voor een academisch specialist. De drijfveer is enerzijds de reële zorgvraag van individuele patiënten en anderzijds de wetenschappelijke interesse hoe aan die zorgvraag te voldoen. Om die reden is het concept breder opgezet dan enkel urologie. Er is ook aandacht voor hart- en vaatziekten, diabetes en gezondheidsvoorlichting en -opvoeding. En zodra alle academische vragen zijn beantwoord, delen de urologen het zorgconcept graag met de eerste lijn. Als die interesse heeft, tenminste.

Amsterdam, juni 2005

prof. dr. Bart L.H. Bemelmans, uroloog, hoofd afdeling Urologie VU Medisch Centrum