Antenatale diagnostiek

Een 35-jarige zwangere vrouw uit Ghana zit met haar tolk bij de gynaecoloog. De vertaalster is onlangs zelf ook bevallen en heeft tijdens haar zwangerschap zowel bloedonderzoek als een vruchtwaterpunctie ondergaan. De tolk verwacht eigenlijk dat de gynaecoloog bij de Ghanese vrouw, die inmiddels 14 weken zwanger is, hetzelfde onderzoek zal verrichten. Maar op haar vraag hierover antwoordt hij snel dat dat bij de Ghanese vrouw niet nodig is.

De naderhand geïnterviewde gynaecoloog: ‘Die antenatale diagnostiek ... om dat aan een Nederlands sprekend, intelligent iemand goed uit te leggen met alle emotie, met alle voors en tegens, daar zit veel aan vast. Dat je een vruchtwaterpunctie kunt doen en bij een afwijkende uitslag een abortus. We bespreken of iemand een kind met Down-syndroom zou wíllen laten aborteren. Maar óók dat een goede uitslag geen garantie is op een normaal kind. Dat zich een late abortus kan voordoen. Die hele uitleg kost mij een half uur. Bij een taalbarrière is dat allemaal godsonmogelijk. Mijn ervaring en vooroordeel zeggen mij dat ze uiteindelijk toch weigert. Dan zou ik haar moeten vragen of ze weet wat een mongooltje is. Daarvoor heb ik eigenlijk een foto nodig van een negermongooltje, want bij blanke kinderen ziet ze geen verschil. Dus maak ik mij er gemakkelijk vanaf door te zeggen: ‘Wilt u een vruchtwaterpunctie met zóóó’n naald in uw buik?’ Nee, dat wil ze niet en ik vul op haar status in dat ze prenatale diagnostiek heeft geweigerd.

Ik heb die mevrouw natuurlijk niet netjes en eerlijk voorgelicht. Maar dat wordt door al dit soort aspecten ook wel heel moeilijk.’

Zo’n zes maanden later bevalt de Ghanese vrouw bij de gynaecoloog van een gezonde zoon. Tijdens de partus legt ze in gebroken Nederlands uit dat ze in Ghana verpleegkundige was. << BC