Pat
3 reacties
Er stond een stukje in het NTvG over langerhanscelhistiocytose van de dens axis (Ned Tijdschr Geneeskd. 2011; 155: A2794). Histiocytose X ken ik alleen uit de literatuur en uit mijn leerboek interne uit het vierde jaar. De beschreven patiënt had het op 25-jarige leeftijd in zijn tweede nekwervel. De man had sinds tien weken progressieve pijn in de nek. Hij werd ‘behandeld’ door een chiropracticus en had daarna veel meer pijn, maar gelukkig geen hoge dwarslaesie. Je moet maar durven. Iemand met zo´n verhaal zonder beeldvormend onderzoek zijn nek te kraken.
Iemand die zo praktijk houdt als de therapeut in kwestie, moet natuurlijk gewezen worden op zijn dommigheid. Nieuwe klachten brengen ons artsen altijd op het idee rekening te houden met een nieuwe aandoening. Dan volgt eerst diagnostiek. De patiënt had eerst naar de huisarts moeten gaan of de therapeut had niet moeten kraken zonder diagnose. Nu is iedereen door het oog van de naald gekropen. In het artikel wordt op dit aspect verder niet ingegaan.
Chiropractie, chiropraxie, manuele therapie, orthomanuele therapie en kraken zijn onder neurologen niet populair omdat we er bang voor zijn. Toch ken ik heel veel mensen die enorm geholpen zijn door kraken, bijna geen patiënten die er door verslechterd zijn.
Ik ben voorstander van samenwerking met manueel therapeuten, want als je samenwerkt gebeuren er veel minder ongelukken dan wanneer je in den blinde blokkades oplost en gewrichten mobiliseert. Ik vraag me af of dit soort bijna-ongelukken in de manuele therapie überhaupt ergens geregistreerd worden. Welke huisarts of internist zou in het geval van de patiënt in de beschreven casus de therapeut bellen om een en ander te bespreken?
Zou het niet mooi zijn als een dergelijk voorval net als bij ons in het ziekenhuis gezamenlijk zou worden nabesproken om ervan te leren? Dat kan niet zolang wij alle alternatieve therapeuten uitlachen of aanklagen en hun argumenten weghonen. Moeten zij natuurlijk ook niet zo eigenwijs doen en zich afsluiten in hun eigen niche met hun eigen jargon. Op die manier houden ze zelf de patstelling in stand.
Emile Keuter
- Meer Prikkels
Lees ook: Macedonische methode nu onderbouwd
Cees Renckens
vrouwenarts, Hoorn
Huub Vossen, bestuurslid van de Nederlandse Vereniging voor Manuele Therapie, grijpt een column van Keuter aan om reclame te maken voor zijn ‘manuele therapie’, die wel heel anders zou zijn dan chiropractie. Waarin de gewone manuele therapie zou vers...chillen van chiropractie, dat lezen wij niet of het zou de bereidheid tot samenwerken met reguliere artsen moeten zijn.
Over de verschillen en overeenkomsten met de concullega’s van de orthomanuele geneeskunde, de osteopathie, de craniosacraaltherapie en de Macedonische methode, daarover zwijgt Vossen. In werkelijkheid behoren de manuele therapie, de chiropractie en die andere magische behandelwijzen nog altijd tot het domein van de kwakzalverij, want het door Vossen geclaimde ‘sterk bewijs voor werkzaamheid’ ben ik in de literatuur nog niet tegengekomen. De risico’s en complicaties van die op een al te mechanistische opvatting van rug- en nekklachten berustende ‘therapieën’ zijn daarentegen uit de literatuur maar al te goed bekend. Dat de zorgverzekeraar betaalt
terwijl de toegang tot die behandelingen drempelvrij is – een verwijzing door een arts is immers niet nodig – dat is een ernstige misstand, mede verantwoordelijk voor de gestage uitbreiding van dit soort behandelaanbod.
Hier zijn dus nog flinke bezuinigingen mogelijk zonder enig nadeel voor de volksgezondheid.
Huub Vossen
bestuurslid NVMT, Amersfoort
De Nederlandse Vereniging voor Manuele Therapie (NVMT) wil benadrukken dat manuele therapie niet dezelfde behandelwijze is als chiropraxie. Manuele therapie valt namelijk onder reguliere zorg en niet, zoals chiropraxie, onder de alternatieve genees...wijzen. Chiropraxie is in zoverre verwant aan de manuele therapie, dat beiden mobilisaties en manipulaties kunnen toepassen op de cervicale wervelkolom. De wijze van handelen van een Manueel Therapeut is evidence based. Manuele Therapie heeft inmiddels een sterk bewijs voor effectiviteit opgebouwd, ook bij nekklachten.
Een van de belangrijkste aspecten van reguliere zorg is het samenwerken met andere disciplines uit de reguliere zorg. In de beschreven casus in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde is de verwachting van de beroepsgroep dat er overleg tussen verwijzer en behandelaar zou hebben plaats gevonden.
De NVMT onderschrijft dan ook volledig de reactie van Dhr. Keuter in Medisch Contact en als bestuur ondersteunen wij van harte zijn positieve houding om meer samenwerking te zoeken.
C.J. de Jong
anesthesioloog, AMSTERDAM
Beste Emile,
Veel chronische lage rugpijn en pijn in nek en schouders verdwijnt ondanks en niet dankzij de behandelingen van bovengenoemde behanadelaars. Met de eis:"ik wil nu gerepareerd worden" loopt men de praktijk binnen en inderdaad, de behande...laar doet wat. Maar als er geen bewijs is dat een dergelijke behandeling de genezing bespoedigt kan ik mijn patienten toch niet aanraden om naar een dergelijke behandelaar toe te gaan.
Ik denk dat huisartsen en medisch specialiste meer tijd moeten nemen om het natuurlijk beloop van rugpijn en schouder- en nekpijn uit te leggen en een degelijke folder over wat wel en wat niet helpt mee moet geven aan de patient.
Heeft de Nederlandse Vereniging voor Neurologie goede patienten-informatiefolders over nut en risico's van alternatieve behandelwijzen?