Dolf Algra (1952) was tot voor kort zelfstandig bedrijfsarts en adviseur in Rotterdam.
Het komt door het licht, dacht ik. En de temperatuur natuurlijk. Typisch 4 meiweer. Het is per slot van rekening al weer een tijdje lente én de laatste paar dagen voelde het ook nog eens bijna zomers aan. Echt dodenherdenkingsweer dus. Ik ben daar gevoelig voor, weet ik. En zo rond 4 mei komen er ook altijd allerlei herinneringen bovendrijven. Schijnbaar als vanzelf.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen, we hebben een probleempje. Er zijn te weinig bedrijfsartsen beschikbaar om al het werk te doen. Ook bij u in uw zorgorganisatie. De oorzaak ervan is simpel: te grote uitstroom bij te weinig aanwas.
De burn-out bestaat niet meer. Het is maar even dat u het weet. Niet in de werkelijkheid van alledag natuurlijk, maar wel in de statistieken. Het CBS heeft deze diagnose een tijdje geleden vrijwel ongemerkt afgeschaft. Het heet nu ‘psychische vermoeidheid door het werk’. Dat is bijna hetzelfde, maar toch net weer even anders. Waarom eigenlijk?
‘Op deze foto zie je vier lachende jongens. Eigenlijk niks geks te zien. Eén van de vier jongens ben ik. Mart staat helemaal rechts, hij is onlangs vader geworden. Martin en Ian hebben zelfmoord gepleegd.’
Viermaal kruiste de Amsterdamse psychiater P.C. Kuiper mijn levenspad. Ik heb hem nooit in levende lijve ontmoet, maar toch liet hij elke keer een onuitwisbare indruk achter. Altijd bleef er namelijk iets hangen.
