Exnovatie (3)

Ziekenhuisbestuurder Marcel Levi sneert over chirurgen en gynaecologen dat zij van innovatie niets hebben begrepen. De chirurgen kopen apparaten die niet leiden tot lagere kosten en de gynaecologen weigeren om niet nader genoemde redenen een goedkope innovatie toe te passen (MC 12/2013: 601).

Dit is voor mij – ik ben geen arts – een teleurstellende discussiewijze. Ik vind het ook niet acceptabel. Als patiënt ben ik straks volledig afhankelijk van wat ziekenhuisbestuurders en specialisten samen binnen hun mogelijkheden kunnen realiseren.

Politici en verzekeraars hebben in ons land tot nu toe niet aangetoond een complex vraagstuk als de kosten van de gezondheidszorg met zorgvuldigheid en oog voor de lange termijn te kunnen regisseren. Er is sprake van zwalkend beleid, dat is gebaseerd op de waan van de dag (concurrentie in combinatie met specialisatieafspraken), op slechte informatie (half gewogen sterftecijfers) en beleidsuitgangspunten los van medisch gezond verstand (denk aan de bejegening van de eerste lijn en de vergoedingendiscussies).

Gezien de materie moeten de dokters (zowel de specialisten als de dokters in de eerste lijn) de eerste voorzet voor beleidskeuzes maken. Daartoe uitgenodigd door hun directies, die zorgen dat deze moeilijke discussie resulteert in heldere beelden, in continuïteit van beleid en in beleidsalternatieven. Daarna zijn de politici en de verzekeraars aan zet. Ik vrees dat de directie van het AMC hier een kans laat liggen.

J. Holten, ongeruste burger, Amsterdam