Reacties
1 minuut leestijd
Praktijkperikel

Privacy gewaarborgd!

2 reacties

De afgelopen weken staat het spreekuur dagelijks in het teken van de ‘opt-In’. Wij hebben afgesproken aan iedere patiënt de vraag voor te leggen: ‘Vindt u het goed dat…’

De patiënten reageren haast zonder uitzondering verbaasd. ‘Ja, natuurlijk is dat goed, daar heb ik toch al toestemming voor gegeven?’ ‘Dat u zich met dit soort dingen moet bezighouden, dokter. Heeft u niks beters te doen?’

Jawel, ik heb wel wat beters te doen, maar de wetgever denkt daar anders over. Privacy gaat namelijk boven alles en in Nederland is het niet goed genoeg de zaken gewoon goed te regelen, nee het moet nóg beter en vooral: ánders. Het is niet niks om in een paar maanden tijd 2750 patiënten te overtuigen van het feit dat ze opnieuw én persoonlijk toestemming moeten geven.

Afgelopen weekend had ik dienst. En waar ik al voor vreesde gebeurde. Ik kom bij een ernstig zieke patiënte thuis. Ziekte van Kahler, forse pneumonie, ze heeft een kuurtje nodig. De echtgenoot weet me te melden dat ze niet zo lang geleden een kuurtje kreeg en daar heel ziek van werd. Een heftige allergische reactie. Nee, de naam wist hij niet meer, zij ook niet. En ik kon haar dossier niet inzien, door onze zorgvuldig gewaarborgde privacy en omdat ze om welke reden dan ook haar opt-in-briefje nog niet had ingeleverd bij de huisarts... De dienstdoende apotheek zat met hetzelfde probleem. Tja, wat doe je dan? Ik nam een gokje en koos maar een weinig voorkomend middel. Je moet toch wat.

Praktijkperikel
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • ,

    Twee gedachten kwamen bij mij op bij het lezen van dit perikel.
    ten eerste de vraag naar de verantwoordelijkheid van de patient om zaken die erg relevant zijn voor de gezondheid zelf eens te onthouden of op te schrijven. Ik vind het in toenemende mat...e onbegrijpelijk dat een patient die compos mentis is niet in staat blijkt om zelf te reproduceren waar hij of zij allergisch voor is en er ook op bedacht te zijn dat bij doktersbezoek te berde te brengen.
    De behandeling van de collega in het praktijkperikel had wat mij betreft naast het 'weinig voorkomende middel' dan ook een aansporing (in de richting van patient en eega) tot eigen verantwoordelijkheid mogen zijn, en het bijhouden van een medicatiepaspoort met plek voor allergieen bijvoorbeeld.
    Ten tweede de relativerende gedachte dat volledige beschikking over een dossier volstrekt niet alle vragen oplost, onder andere door de onvolkomenheden van de medische rapportage. In mijn dagelijkse werk zie ik geregeld complete huisartsendossiers voorbij komen van nieuw ingehuisde clienten. Informatie over het waarom van starten en stoppen van behandelingen, waaronder medicatie, ontbreekt nogal eens (een medicament verschijnt bijvoorbeeld ineens op de lijst) en de informatie van betrokken familieleden over eenzelfde situatie kan erg verschillen van de informatie die in het medisch dossier staat.
    Naast een pleidooi voor verbeteren gezondheidsmanagement van de patient zelf houd ik daarom ook graag een pleidooi voor verbeteren van de kwaliteit van medische rapportage door de arts - opdat het delen van die medische informatie meer oplevert dan vooral het verlies van privacy.
    Jacobien Erbrink
    specialist ouderengeneeskunde

  • Arno de Vries

    ,

    Als niet-arts maar iemand die zich wel met ICT beveiliging bezighoudt wil ik graag even reageren.
    U schrijft over de opt-in waarmee al uw patiënten akkoord gaan. Wat vertel u er dan bij? Dat als mensen akkoord gaan dan het ziekenhuis, de apotheek, en... de collega's op de huisartsenpost toegang krijgen tot het dossier? Ja, daar zou ik ook wel mee akkoord gaan. Maar vertelt u er ook bij dat dat betekent dat duizenden andere mensen in de zorg toegang krijgen tot het dossier? Ook de roddelende verpleegster die tegenover hen woont?
    En dat het niet te garanderen is dat het dossier niet in handen komt van verzekeringsmaatschappijen, werkgevers of zelfs criminelen? En wie heeft er dan eigenlijk het beroepsgeheim geschonden? U misschien die die gegevens heeft toevertrouwt aan een systeem dat inherent onveilig is?

    Het geval dat u beschrijft over de heftige reactie op een antibioticum maar dat niet bekend is welke lijkt mij een fout van uw voorganger, en ook niet zo slim van de patiënt zelf. IK zou wel onthouden voor welk antibioticum ik allergisch ben. En uw voorganger had de patiënt een brief kunnen geven waarin staat welk antibioticum het betreft, met daarbij het advies om het goed te bewaren en een kopie mee te nemen naar het buitenland. Maar zelfs als iemand wel in het systeem zit geldt dat automatiseringssystemen niet 100% van de tijd beschikbaar zijn, en het dus helemaal niet gegarandeerd is dat de informatie op een kritisch moment beschikbaar is. Altijd handig om dan een tweede bron te hebben.

    Als je er zuiver data analytisch naar kijkt zou de enige juiste drager van de informatie de patiënt zelf zijn. Die weet dan precies wie er toegang tot het dossier heeft, is altijd op het juiste moment beschikbaar, en grootschalig roof van databases is dan uitgesloten.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.