Federatienieuws
Column

Bevlogenheid - Voorzitter De Geneeskundestudent

Plaats een reactie

Een paar maanden geleden liep ik mijn coschap op de verloskunde-afdeling. Tegen het einde van
mijn avonddienst werden de verloskundige en ik bij een jonge vrouw van 23 jaar geroepen, die even daarvoor was bevallen van een kerngezond jongetje. Het verschil met hoe ik haar drie kwartier eerder zag, kon haast niet groter zijn. Zij was bleek, zweterig en keek verward uit haar ogen. Kort daarop werd zij vanwege een fluxus naar het ok-complex gebracht, waar een team klaarstond om haar
op te vangen. Al snel kwamen ook een tweede gynaecoloog en een interventieradioloog in huis. Door het kordate optreden van het gehele team kon de jonge moeder worden gestabiliseerd en haar baarmoeder worden gespaard. Op zo’n moment laat de gezondheidszorg zich van zijn beste kant zien: teamwork, expertise, geavanceerde technologie, maar bovenal bevlogenheid!

Dit zijn de momenten die je voor ogen hebt als je begint aan de geneeskundestudie. Voor mij wat korter geleden dan voor de meeste lezers. Maar die bevlogenheid vind je natuurlijk niet alleen terug in dramatische voorvallen als deze. Ik zie het dagelijks om mij heen. In de spreekkamer voert een arts een motiverend gesprek met een patiënt met diabetes. Tijdens de overdracht vindt een enerverende discussie plaats over de implicaties van een recente studie.
En tussen de bedrijven door maakt de stage-begeleider tijd voor een inspirerend onderwijsmoment.

Toch blijkt uit onderzoek dat De Geneeskundestudent hield onder 2739 studenten dat een groep studenten de bevlogenheid waarmee zij de opleiding begonnen, gedurende de jaren kwijtraakt. Van alle ondervraagde coassistenten blijkt één op de zes te voldoen aan de criteria van burn-out. Ik denk dat deze uitkomst rechtvaardigt stil te staan bij de factoren die hieraan bijdragen. Wellicht dat dit ons ook iets leert over het behouden van het werkplezier verderop in de medische carrière. Een veel-gehoorde misvatting is dat burn-out een direct gevolg is van hoge werkdruk. Hoewel dat zeker kan meespelen, blijkt ook uit ons onderzoek dat emotionele belasting, werk-privé-interferentie en gebrek aan autonomie de drijvende factoren achter een burn-out zijn.

En laat ‘gebrek aan autonomie’ nu een thema zijn dat binnen de medische beroepsgroep al langer speelt en mede heeft geleid tot toenemende aandacht voor leiderschapsontwikkeling van artsen. Met het motto ‘doctors in the lead’ wordt het belang benadrukt van onze leiderschapsrol op alle niveaus binnen de gezondheidszorg. Maar kunnen we van iemand verlangen leiderschap te tonen op organisatieniveau als hij geen mogelijkheid heeft om leiderschap te ontwikkelen op persoonlijk vlak? Laten wij samen in kaart brengen wat ons in de zorg gedreven maakt en welke zaken dat juist in de weg staat. Heeft ú nog dezelfde bevlogenheid in uw werk als waarmee u uw carrière begon? Wat uw antwoord ook is, ik nodig u van harte uit om de discussie aan te gaan.

Edwin Duijzer, voorzitter De Geneeskundestudent

<b>Federatienieuws 21 - 2015</b>
Federatienieuws
  • Dores van der Geest

    Dores van der Geest (1998) studeert in Leiden. Ze is vijfdejaars, bestuurslid van De Geneeskundestudent en als onderdeel van die functie redacteur van Arts in Spe.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.